Γεμάτοι κέφι και προσδοκίες για την επίσκεψή τους στο λιμάνι του Πειραιά, οι περισσότεροι από τους 3.055 επιβάτες κρουαζιερόπλοιου μεγάλης ξένης εταιρείας ξύπνησαν νωρίς τo πρωί της περασμένης Κυριακής για να επισκεφθούν τον Πειραιά. Το τριακοσίων μέτρων πλοίο θα σταματούσε για 12 ώρες στο μεγαλύτερο λιμάνι της χώρας και όλοι περίμεναν να κάνουν μια βόλτα στα αξιοθέατα της Αθήνας. Ομως, φευ, ο ενθουσιασμός τους προσέκρουσε στην ελληνική πραγματικότητα.
Το πλοίο παρέμεινε επί δύο περίπου ώρες ακίνητο έξω από το λιμάνι περιμένοντας πλοηγό να το οδηγήσει σε προβλήτα. Κρεμασμένοι στις κουπαστές του εκατοντάδες ξένοι δεν έβλεπαν τίποτα παραπάνω από την ατέλειωτη τσιμεντούπολη, αφού η Ακρόπολη δεν ήταν ορατή υπό τη γωνία που έπρεπε να τηρήσει το πλοίο.
Η ατυχία τους αυτή δεν είναι σπάνια. Πολλά από τα κρουαζιερόπλοια που επιλέγουν να έλθουν στην Ελλάδα αντιμετωπίζουν πολύωρες καθυστερήσεις, μένοντας έξω από λιμάνια όπως της Θεσσαλονίκης και του Πειραιά, εξαιτίας της έλλειψης προσωπικού και μέσων της πλοηγικής υπηρεσίας. Της υπηρεσίας εκείνης που είναι απαραίτητη και υποχρεωτική για να τους επιτραπεί να μπουν και να δέσουν. Μεγαλοπρεπή πλοία, από τους επιβάτες των οποίων οι τοπικές οικονομίες περιμένουν πολύτιμα έσοδα, χάνουν ώρες έξω απο τα λιμάνια. «Μία και δύο ώρες καθυστέρηση δεν είναι τίποτα», εξηγεί στην «Κ» πράκτορας. Υπάρχουν και χειρότερα. Οταν οι λιγοστές και απαρχαιωμένες πλοηγίδες χαλούν ή όταν αρρωστήσει κάποιος από τους καπετάνιους που στελεχώνουν την υπηρεσία, μπορεί να χρειαστούν και δύο και τρεις και παραπάνω ώρες. Το θέμα δεν είναι άσχετο με την επιφυλακτικότητα των εταιρειών να έλθουν στην Ελλάδα.
Στους διαδρόμους του Μεγάρου Μουσικής όπου πραγματοποιήθηκε το 4ο Posidonia Sea Tourism Forum δεν ήταν λίγοι εκείνοι οι ξένοι που καυτηρίαζαν αυτά τα προβλήματα, διότι πέραν του πλήγματος στη συνολική εμπειρία των επιβατών, τα πλοία επιβαρύνονται με περισσότερες βάρδιες, ο ανεφοδιασμός τους γίνεται υπό συνθήκες χρονικής πίεσης και εν τέλει εκτροχιάζεται ο προγραμματισμός τους. Ολα αυτά δεν είναι τίποτα μπροστά στις ώρες αναμονής που πρέπει να υπομένουν τα εμπορικά πλοία ένα μίλι δυτικότερα από τους προβλήτες της κρουαζιέρας του ΟΛΠ. Ενίοτε, η αναμονή για πλοηγό ξεπερνά και τις τρεις και τις τέσσερις ώρες παρά τις υπεράνθρωπες προσπάθειες που οι λιγοστοί υπηρετούντες καπετάνιοι καταβάλλουν. Αποτέλεσμα, μεγάλα πλοία να περιμένουν με αναμμένο το καραβοφάναρο, έξω απο το λιμάνι.
Τα διαβήματα στο υπουργείο Ναυτιλίας που έχει και την εποπτεία και λειτουργική ευθύνη της πλοηγικής υπηρεσίας είναι πολλά και συνεχή. Τόσο από τους χρήστες, τις εταιρείες δηλαδή, όσο και από τους ίδιους τους πλοηγούς. Eνίοτε μάλιστα γίνεται ακόμα και άτυπος έρανος μεταξύ χρηστών για να συγκεντρωθούν χρήματα για τα καύσιμα των πλοηγίδων…
Ο σημερινός υπουργός Ναυτιλίας επιρρίπτει τις ευθύνες στους προκατόχους του. Ξεκίνησε, πάντως, διαδικασία τόσο για την πρόσληψη 4 πλοηγών, δύο εκ των οποίων θα αφορούν τον Πειραιά όσο και για τον εφοδιασμό της (πανελλαδικής) υπηρεσίας με επτά πλοηγίδες. Αλλά παράγοντες του λιμανιού χαρακτηρίζουν τις κινήσεις αυτές «σταγόνα στον ωκεανό» και «δείχνουν» το λιμάνι της Λεμεσού όπου η κυπριακή κυβέρνηση ιδιωτικοποίησε και τις υπηρεσίες πλοήγησης. Αλλη λύση έχει προτείνει η ίδια η πλοηγική υπηρεσία που προάγει την ανεξαρτητοποίησή της και την αυτοδιαχείριση των εσόδων της.
ΗΛΙΑΣ ΜΠΕΛΛΟΣ
kathimerini.gr
