Ο θεσμός των ΣΣΕ στην χώρα μας αλλά και στον χώρο της Ναυτιλίας την 8ετία των μνημονίων έχει δεχθεί διαδοχικά και συντριπτικά πλήγματα αφού οι πολιτικές της λιτότητας και των αυστηρών περιορισμών που επιβλήθηκαν από τις κυβερνήσεις ΠΑΣΟΚ – Ν.Δ – ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ στο πλαίσιο των μνημονιακών δεσμεύσεων είχαν ως αποτέλεσμα τα παρακάτω:
Καταργήθηκε η εθνική ΣΣΕ, τέθηκε απαγορευτικό στις κλαδικές ΣΣΕ, στο δημόσιο και στους οργανισμούς κοινής ωφέλειας, οι μισθοί συρρικνώθηκαν και μειώθηκαν σε χαμηλά επίπεδα ενώ στον ιδιωτικό τομέα κυρίως μέσα από τις επιχειρησιακές συμβάσεις οι μισθοί και οι λοιπές αποδοχές των εργαζομένων δέχθηκαν επίσης συντριπτικά χτυπήματα.
Παράλληλα βασικά δικαιώματα που είχαν θεσπιστεί στο εργατικό δίκαιο ακυρώθηκαν και στην πράξη καταργήθηκαν, Επίσης το ίδιο διάστημα αυξήθηκαν ραγδαία η ανεργία και η επισφαλής εργασία, διαμορφώθηκαν μισθοί των 300 και 400 ευρώ, διευρύνθηκε η μαύρη ανασφάλιστη εργασία, ενισχύθηκε η απλήρωτη εργασία.
Ταυτόχρονα αυξήθηκαν τα κρούσματα της εργοδοτικής αυθαιρεσίας και τρομοκρατίας με σκοπό να υπονομεύσουν κάθε οργανωμένη συνδικαλιστική απόπειρα και προσπάθεια που θα οδηγούσε στην ανατροπή των πολιτικών της λιτότητας.
Στα πλαίσια αυτά μέσα στα λίγα αυτά χρόνια υπήρξε μια βίαιη και επιθετική αναδιανομή και μια τεράστια μείωση του ΑΕΠ με θύματα τους εργαζόμενους, τους αυτοαπασχολούμενους και τα λαϊκά στρώματα.
Στην πραγματικότητα οι πολιτικές που ασκούν οι αστικές κυβερνήσεις με τις κατευθύνσεις της Ε.Ε και του ΔΝΤ την περίοδο 2010-2018 ήταν και παραμένουν στην κατεύθυνση ενίσχυσης και διεύρυνσης της ανταγωνιστικότητας του κεφαλαίου και της αύξησης της κερδοφορίας του.
Αυτή η πολιτική συνέτριψε το βιοτικό επίπεδο των εργαζομένων, των συνταξιούχων και των λαϊκών στρωμάτων, προσφέρει τεράστια κίνητρα και προνόμια στο μεγάλο κεφάλαιο για να ανακάμψει από την κρίση.
Η στρατηγική και πολιτική των δανειστών και των αστικών κυβερνήσεων έβαλε πλάτες να στηριχθεί το εγχώριο και ξένο κεφάλαιο, την κρίση να την πληρώσουν για άλλη μια φορά τα μόνιμα υποζύγια των περιοριστικών πολιτικών λιτότητας, δηλαδή τα πλατιά λαϊκά στρώματα.
Είναι σαφές ότι οι πολιτικές αυτές συνιστούν μια σκληρή ταξική πολιτική που παίρνει και αφαιρεί από τους εργαζόμενους και τον λαό και δίνει προνόμια στο κεφάλαιο ώστε αυτό να μπει και πάλι σε τροχιά ανάκαμψης και αύξησης της κερδοφορίας του.
Αρνητικότατο ρόλο στις εξελίξεις αυτές για την εργατική τάξη έπαιξαν και οι ηγεσίες των συνδικάτων και πρωτίστως η πλειοψηφία του εργοδοτικού – κυβερνητικού συνδικαλισμού (παλιού και νέου) στην ΓΣΕΕ αφού επί της ουσίας η στρατηγική και η τακτική της είναι στην κατεύθυνση της ανταγωνιστικότητας, προβάλει και αναδεικνύει το μοντέλο της νέας και υγειούς επιχειρηματικότητας, τάσσεται υπέρ του κοινωνικού εταιρισμού και διαρκώς αναζητεί διαύλους ο κοινωνικός διάλογος με τους εκπροσώπους του μεγάλου κεφαλαίου να θεσμοθετηθεί και να εμπλουτιστεί.
Με αυτές ως κυρίαρχες αντιλήψεις στην κορυφαία συνδικαλιστική οργάνωση και παίρνοντας υπόψη τους συσχετισμούς στις υπόλοιπες συνδικαλιστικές οργανώσεις καθίσταται σαφές γιατί το συνδικαλιστικό κίνημα βρίσκεται σε μια συνεχή υποχώρηση και η μία ήττα διαδέχεται την άλλη. Χαρακτηριστικό στοιχείο που επιβεβαιώνει την ορθότητα της άποψής μας είναι και η πρόσφατη απόφαση του Γενικού Συμβουλίου της ΓΣΕΕ όπου σε κοινή κατεύθυνση οι συνδικαλιστικές δυνάμεις ΠΑΣΚΕ – ΔΑΚΕ – ΣΥΡΙΖΑ αποφάνθηκαν ότι οι απεργίες δεν μπορούν να είναι το όπλο των εργαζομένων για την διεκδίκηση των αιτημάτων μας, για τον λόγο αυτό προκρίνουν διάφορες φολκλορικές εκδηλώσεις σε πανεθνική μέρα δράσης……
Ανάλογη είναι η κατάσταση στον χώρο της ναυτιλίας αφού η πλειοψηφία της ΠΝΟ την ανανέωση εκείνων των ΣΣΕ που υπέγραψε με μηδενικές αυξήσεις την θεώρησε επιτυχία…. ενώ για τις συμβάσεις στην φορτηγό Ναυτιλία που έχουν να ανανεωθούν από το 2010 λόγω των ισχυρών δεσμεύσεων και εξαρτήσεων που διατηρεί με την Ε.Ε έχουν κυριολεκτικά βγάλει τον σκασμό και το μόνο που κάνουν είναι να χρησιμοποιούν τον εκάστοτε Υπουργό Ε.Ν ως «μέσον» για να ασκηθεί πίεση στην ΕΕΕ προκειμένου αυτή να προσέλθει σε διάλογο για την ανανέωση των ΣΣΕ.
Η ΕΕΕ γνωρίζοντας άριστα την κατάσταση στην ΠΝΟ, τον ρόλο της ηγεσίας και της πλειοψηφίας σε αυτήν έχει κάνει σαφές όλα τα τελευταία χρόνια ότι επιθυμεί διακαώς η υπογραφή της ΣΣΕ να συνδυαστεί με την κατάργηση των υφιστάμενων μισθών για τα κατώτερα πληρώματα της ποντοπόρου ναυτιλίας και για αυτούς να εφαρμοστεί η ΣΣΕ της ITF.
Η αποφασιστική, αγωνιστική και συνεπής θέση της ΠΕΝΕΝ έχει εμποδίσει και στην πράξη έχει λειτουργήσει αποτρεπτικά σε αυτούς τους άθλιους σχεδιασμούς τόσο των εφοπλιστών όσο και της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ η οποία ως γνωστό τόσο με τον πρώην όσο και με τον νυν Υπουργό Ε.Ν προσπάθησε να καταφέρει το τελειωτικό πλήγμα στην ΣΣΕ στην ποντοπόρο Ναυτιλία το οποίο θα είχε ως επακόλουθο αυτή να επεκταθεί και στις άλλες κατηγορίες πλοίων.
Η ΠΕΝΕΝ στα πλαίσια των δυνατοτήτων της και της δράσης που ανέπτυξε αυτά τα τελευταία χρόνια προσπάθησε το μέτωπο των ΣΣΕ όχι μόνο να παραμείνει ανοιχτό αλλά και να οργανωθεί μια ουσιαστική αγωνιστική παρέμβαση των ίδιων των Ναυτεργατών τόσο προς τους εφοπλιστές όσο και προς την ΠΝΟ και τα Ναυτεργατικά Σωματεία. Η προσπάθεια αυτή θα συνεχισθεί και φέτος, θα ενισχυθεί και θα εμπλουτιστεί με πολύμορφες δράσεις αλλά και κινητοποιήσεις με στόχο την υπογραφή ικανοποιητικών ΣΣΕ σε όλες τις κατηγορίες πλοίων.
Είναι προφανές ότι η ουσιαστική διεκδίκηση αυξήσεων θα συναντήσει την ομόθυμη αντίδραση όλων των εφοπλιστικών οργανώσεων, γι’ αυτό απαιτείται μέσα και έξω από τα καράβια να συγκροτηθεί μια πλατειά συμμαχία αλλά και κινητοποίηση όλων των Ναυτεργατών και να οργανωθούν μαζικές και αγωνιστικές κινητοποιήσεις προκειμένου να οδηγηθούμε σε θετικά αποτελέσματα.
Η ΠΕΝΕΝ θεωρεί ότι οι άξονες και οι κατευθύνσεις για την διεκδίκηση των ΣΣΕ για το 2018 πρέπει να είναι τα παρακάτω αιτήματα:
Αύξηση των μισθών που θα καλύπτουν τις τεράστιες απώλειες που είχε το Ναυτεργατικό εισόδημα όλα τα προηγούμενα χρόνια. Οι απώλειες αυτές σχετίζονται με μειώσεις και περικοπές σε μισθούς, υπερωρίες και επιδόματα, την επιβάρυνση που είχε το Ναυτεργατικό εισόδημα από την αύξηση της φορολογίας, της εισφοράς αλληλεγγύης, τον ΕΝΦΙΑ και γενικότερα τα χαράτσια που επιβλήθηκαν και μείωσαν το εισόδημα και το βιοτικό επίπεδο των Ναυτεργατών.
Θέση μας είναι η πλήρης αποκατάσταση των απωλειών που έχουν υποστεί όλη αυτή την περίοδο οι μισθοί των Ναυτεργατών.
Στην κατεύθυνση καταπολέμησης της μαύρης ανασφάλιστης και χαμηλόμισθης εργασίας επιβάλλεται η πλήρης εξίσωση των μισθών και των δικαιωμάτων μεταξύ αλλοδαπών και ελλήνων Ναυτεργατών όπως εξάλλου προβλέπουν οι διεθνείς συνθήκες. Η άνιση αμοιβή για ίση εργασία, σύμφωνα με την χώρα προέλευσης των Ναυτεργατών, συνιστά ρατσιστική πολιτική και ταυτόχρονα ανοίγει τον δρόμο στο εφοπλιστικό κεφάλαιο η πρόσληψη και απασχόληση να γίνεται σύμφωνα με την αρχή του χαμηλότερου εργατικού κόστους.
Παράλληλα πρέπει να αναδείξουμε το τεράστιο πρόβλημα της ανεργίας, την απορρόφηση όλων των ανέργων, την ουσιαστική στήριξη και προστασία τους.
Στην κατεύθυνση αυτή προϋπόθεση για την αύξηση των θέσεων εργασίας και την ενίσχυση της απασχόλησης των ελλήνων Ναυτεργατών είναι:
- Η κατάργηση των εγκριτικών πράξεων στην ποντοπόρο Ναυτιλία με την πρόσληψη και απασχόληση ελλήνων Ναυτεργατών.
- Η κατάργηση όλων των ειδικών συνθέσεων και των Υπουργικών αποφάσεων τόσο στα Ε/Γ-Ο/Γ του εξωτερικού όσο και της Ακτοπλοΐας που θεσπίστηκαν τα τελευταία χρόνια με βάση τον νόμο 4150/2013.
- Η ριζική αναδιοργάνωση του ΓΕΝΕ και η αναγκαιότητα η διαδικασία πρόσληψης – ναυτολόγησης – απόλυσης να περάσει στον απόλυτο έλεγχο του ΓΕΝΕ στο οποίο η πλειοψηφία των μελών να είναι εκπρόσωποι των Ναυτεργατών. Η μεταρρύθμιση αυτή θα οδηγήσει στην διάλυση του δουλεμπορικού – παραμεσιτικού κυκλώματος που λειτουργεί παράτυπα σε συνεργασία με τις ναυτιλιακές εταιρίες και εκμεταλλεύεται τους άνεργους Ναυτεργάτες αποκομίζοντας τεράστια κέρδη.
- Η επανεξέταση όλων των συνθέσεων στην επιβατηγό ναυτιλία ώστε αυτές να ανταποκρίνονται στις πραγματικές ανάγκες των πλοίων. Αυτό αφορά τα Ακτοπλοϊκά πλοία, τα Πορθμεία, τα Ro/Ro καθώς και τα σκάφη αναψυχής, περιηγητικά και ημερήσια κρουαζιερόπλια.
- Συγχρόνως στο διεκδικητικό πλαίσιο πρέπει να διατυπωθεί το αίτημα για ουσιαστική αύξηση στα επιδόματα ανεργίας, στην ριζική αλλαγή των προϋποθέσεων για την έννοια του άνεργου και των επιδομάτων με στόχο την επιδότηση όλων των ανέργων που προσφέρονται για δουλειά.
- Αναπροσαρμογή επιδομάτων, έξτρα εργασιών και ειδικών αμοιβών σύμφωνα με την αύξηση στους μισθούς των Ναυτεργατών.
- Επαναφορά του ειδικού τρόπου φορολογίας των Ναυτικών παίρνοντας υπόψη τις ιδιάζουσες και εξαιρετικά επικίνδυνες συνθήκες που διέπουν το επάγγελμα και το γεγονός ότι επιπρόσθετα στα συναλλαγματοφόρα πλοία η εργασία πραγματοποιείται εκτός της χώρας μας.
- Αυστηρή τήρηση και εφαρμογή των υφιστάμενων ΣΣΕ, των ωρών εργασίας και ανάπαυσης, των συνθηκών για την υγιεινή και ασφάλεια στα πλοία.
- Κατάργηση όλων των αντιασφαλιστικών νόμων και αντίστοιχη επαναφορά των συντάξεων και των άλλων συνταξιοδοτικών δικαιωμάτων μας.
- Διατήρηση της αυτοτέλειας των ΝΑΤ – ΚΕΑΝ, Ταμείων Πρόνοιας αλλά και του Οίκου Ναύτη.
- Επίλυση των κλαδικών αιτημάτων σε όλες τις κατηγορίες πλοίων.
Είναι φανερό ότι ένα τέτοιο αγωνιστικό διεκδικητικό πλαίσιο για τις ΣΣΕ δεν μπορεί να διεκδικηθεί και να υλοποιηθεί κατά οποιοδήποτε τρόπο εάν και εφόσον δεν σχεδιαστεί και οργανωθεί η πάλη των ίδιων των Ναυτεργατών.
Σε αυτή την κατεύθυνση το κύριο βάρος για την δημιουργία ενός πλατιού μαζικού οργανωμένου αγωνιστικού ταξικού κινήματος αντικειμενικά πέφτει στις πλάτες της ΠΕΝΕΝ η οποία πρέπει να πάρει τις ανάλογες πρωτοβουλίες για να συγκροτηθεί τόσο μέσα στα καράβια όσο και έξω από αυτά.
Χωρίς αυτή την προϋπόθεση η υπόθεση των ΣΣΕ και τα όποια αιτήματα και διεκδικήσεις θα εκφυλιστούν στην πορεία των διαπραγματεύσεων αφού η αντίληψη που υπάρχει στην ηγεσία – πλειοψηφία της ΠΝΟ είναι στην καλύτερη των περιπτώσεων να ζητηθεί μια αύξηση που θα αντιστοιχεί σε ψίχουλα 1-2% το οποίο και αυτό ακόμη είναι αμφίβολο εάν μπορεί να «κερδηθεί» με την τακτική των δυνάμεων του εργοδοτικού – κυβερνητικού συνδικαλισμού.
Στην ίδια γραμμή πλεύσης παρά την διαφορετική φρασεολογία και ρητορική κινούνται και οι δυνάμεις του κομματικού τόξου αφού έως και σήμερα αποφεύγουν όπως ο «διάβολος το λιβάνι» να εμπλακούν σε αγωνιστική δράση ενάντια στο μεγάλο κομπραδόρικο και τυχοδιωκτικό εφοπλιστικό κεφάλαιο της ποντοπόρου ναυτιλίας και περιορίζουν τις διεκδικήσεις στο στενότατο πλαίσιο της Ακτοπλοΐας, εκεί που απασχολείται το 5% του κλάδου των μηχανικών.
Πρέπει να γίνει αντιληπτό από το σύνολο των Ναυτεργατών ότι χωρίς οργανωμένο – συντονισμένο και αποφασιστικό αγώνα δεν πρόκειται να διεκδικηθούν αιτήματα και στόχοι για τα οικονομικά – θεσμικά και εργασιακά τους προβλήματα.
Από αυτή την σκοπιά η υπόθεση των ΣΣΕ αλλά και των υπόλοιπων κρίσιμων διεκδικήσεων πρέπει οργανωμένα να περάσει στα δικά τους χέρια και μέσα από συλλογικές και δημοκρατικές διαδικασίες να δρομολογηθούν αγώνες στους οποίους οι ίδιοι θα διαδραματίσουν καθοριστικό ρόλο και σε κάθε φάση να έχουν τον αποφασιστικό λόγο για την εξέλιξή του, αυτό σημαίνει ρήξη και σύγκρουση με το εφοπλιστικό κεφάλαιο και με την ασκούμενη κυβερνητική ναυτιλιακή πολιτική, αυτό σημαίνει ότι μπροστά πρέπει να μπουν τα δίκαια αιτήματα και η επίλυσή τους με τους Ναυτεργάτες πρωταγωνιστές και όχι στο περιθώριο των εξελίξεων, πόσο μάλλον η άφωνη ηγεσία του ναυτεργατικού συνδικαλιστικού κινήματος ούτε θέλει, ούτε μπορεί να διεκδικήσει τον μόχθο και τον ιδρώτα των Ναυτεργατών μας.
Η Διοίκηση της ΠΕΝΕΝ απευθύνει σε αυτή την κατεύθυνση αγωνιστικό – ταξικό κάλεσμα σε όλους τους Ναυτεργάτες να πορευτούμε σε αυτή την πορεία που αποτελεί το μοναδικό ρεαλιστικό δρόμο για την επιτυχή αντιμετώπιση των προβλημάτων μας.
Η Διοίκηση της ΠΕΝΕΝ
