Την συμπόρευσή της με την ΓΣΕΕ και την συμμετοχή της στην 24ωρη απεργία στις 28 Νοέμβρη 2018 αποφάσισε κατά την προχθεσινή (14/11/2018) συνεδρίασή της η Διοίκηση της ΠΝΟ.
Όπως είναι γνωστό η πλειοψηφία του εργοδοτικού – κυβερνητικού συνδικαλισμού στην ΠΝΟ είχε απορρίψει πριν μερικές μέρες πρόταση της ΠΕΝΕΝ και των Σωματείων του ΠΑΜΕ για απεργία στις 14 Νοέμβρη 2018 την οποία τότε είχαν αποφασίσει η ΑΔΕΔΥ, εκατοντάδες εργατικά Σωματεία και μια σειρά Ομοσπονδίες και Εργατικά Κέντρα.
Την απεργία αυτή είχαν αποδοκιμάσει μετά βδελυγμίας στην ΓΣΕΕ οι δυνάμεις ΠΑΣΚΕ – ΔΑΚΕ – ΣΥΡΙΖΑ οι οποίες αποφάσισαν να διασπάσουν το ενιαίο εργατικό μέτωπο μεταθέτοντας την απεργία για τις 28/11 και αυτή στα πλαίσια των στόχων της αντιδραστικής «κοινωνικής συμμαχίας» τους.
Η συμπόρευση της πλειοψηφίας της ΠΝΟ δεν είναι μόνο ή κυρίως «θεσμική» με την ΓΣΕΕ αλλά είναι στενά «συγγενική» με την γραμμή, την κατεύθυνση και το περιεχόμενο που αναδεικνύει η ΓΣΕΕ και με την οποία ταυτίζεται μαζί της η πλειοψηφία της ΠΝΟ.
Πρόκειται για την γνωστή επετειακή και εθιμοτυπική απεργία που πραγματοποιεί η ΓΣΕΕ κάθε χρόνο πριν την κατάθεση και ψήφιση του προϋπολογισμού και για την οποία καμία ουσιαστική οργάνωση και προετοιμασία δεν κάνουν για την επιτυχή διεξαγωγή της και με τον τρόπο αυτό την υπονομεύουν, όπως επίσης το διεκδικητικό τους πλαίσιο είναι κομμένο και ραμμένο στην κατεύθυνση της ανταγωνιστικότητας και της κερδοφορίας του κεφαλαίου και παράλληλα της ξεδιάντροπης στήριξης της αντιλαϊκής κυβερνητικής πολιτικής.
Οι δυνάμεις αυτές για πολλοστή φορά απέδειξαν τον απεργοσπαστικό και υπονομευτικό τους ρόλο και πλέον λειτουργούν διασπαστικά για την ενότητα, την κοινή δράση και τον κοινό και ενιαίο συντονισμένο αγώνα της εργατικής τάξης. Στην κατεύθυνση αυτή ευθύνες έχουν και οι δυνάμεις του ΠΑΜΕ οι οποίες με διαδικασίες εξπρές και παραβιάζοντας συλλογικές αποφάσεις συνδικάτων ακύρωσαν την απόφαση τους για Πανεργατική – Πανελλαδική απεργία στις 14/11/2018 προκειμένου να συρθούν πίσω και μαζί με τις δυνάμεις του εργοδοτικού – κυβερνητικού συνδικαλισμού στην ΓΣΕΕ.
Κατά τα λοιπά η κριτική για τον ρόλο της ηγεσίας της ΓΣΕΕ αποδείχνεται και αυτή την φορά υποκριτική, ατελέσφορη και αποσκοπεί στην δημιουργία παραπλανητικών εντυπώσεων κυρίως στο εσωτερικό τους….
Για την ΠΕΝΕΝ είναι φανερό, όπως δεκάδες φορές έχουμε δηλώσει επίσημα και δημόσια, ότι σε συνθήκες που τα εργατικά δικαιώματα έχουν υποστεί πανωλεθρία από την μακροχρόνια επίθεση του μεγάλου κεφαλαίου, κυβέρνησης και δανειστών και στην πορεία αυτές οι ευθύνες της ηγεσίας της ΓΣΕΕ και γενικότερα του εργοδοτικού – κυβερνητικού συνδικαλισμού είναι αναμφισβήτητες, αποτελεί αυταπάτη να καλλιεργούνται ψεύτικες προσδοκίες ότι με αυτές τις δυνάμεις η εργατική τάξη θα ορθώσει το ανάστημα και την αντίστασή της και πολύ περισσότερο θα συμβάλει στις νέες συνθήκες στην ανατροπή αυτής της βάρβαρης πολιτικής. Κατά συνέπεια είναι επιτακτική ανάγκη να οικοδομηθεί ένα ανεξάρτητο ταξικό – αγωνιστικό εργατικό κέντρο αγώνα που θα συσπειρώσει όλες τις αγωνιστικές δυνάμεις στα συνδικάτα και στην εργατική τάξη και το οποίο θα παλέψει με συνέπεια ενάντια στις αντιλαϊκές πολιτικές για την ρήξη, την ανατροπή και την ουσιαστική αντεπίθεση του εργατικού συνδικαλιστικού κινήματος και θα δημιουργεί τις προϋποθέσεις για μια άλλη πολιτική σε όφελος των εργαζομένων και των άλλων λαϊκών στρωμάτων.
Οι αποσπασματικές, περιστασιακές και επετειακές κινητοποιήσεις που δεν είναι ενταγμένες σε ένα ευρύτερο σχεδιασμό, με πλαίσιο το οποίο δεν θίγει ουσιαστικά τα συμφέροντα του κεφαλαίου και της μεταμνημονιακής αντεργατικής πολιτικής, εντείνουν τα φαινόμενα της αποστράτευσης, της απογοήτευσης και της απομάκρυνσης από τον οργανωμένο αγώνα.
Η αδήριτη αυτή αναγκαιότητα και στόχευση δεν πρέπει να οδηγήσει το ταξικό κομμάτι του συνδικαλιστικού κινήματος σε αποχή από οποιοδήποτε αγώνα, με την προϋπόθεση οι εργαζόμενοι να πάρουν στα δικά τους χέρια τις δίκαιες διεκδικήσεις τους, να καθορίσουν και να αναδείξουν τις πραγματικές εργατικές και λαϊκές ανάγκες, να βάλουν στο στόχαστρο την πολιτική του κεφαλαίου της Ε.Ε και της κυβέρνησης και να επιδιώξουν να ξεπεράσουν τα στενά όρια μιας ελεγχόμενης κινητοποίησης στα πλαίσια του συστήματος αναδεικνύοντας την ανάγκη οι αγώνες στην παραπάνω κατεύθυνση να διευρυνθούν, να μαζικοποιηθούν και να κλιμακωθούν μέχρι την νίκη.
ΣΣΕ, κοινωνικό-ασφαλιστικό, ανεργία, ελαστικές μορφές απασχόλησης, την κατάργηση του αντεργατικού – αντιδραστικού εργατικού δίκαιου, οι ιδιωτικοποιήσεις, οι πλειστηριασμοί πρέπει να είναι στην κεντρική ατζέντα του διεκδικητικού πλαισίου αυτών των κινητοποιήσεων.
Η ΠΕΝΕΝ καλεί τον κλάδο και όλους τους Ναυτεργάτες να πάρουν μέρος στην απεργία στις 28/11/2018, να παλέψουν για την υπογραφή ΣΣΕ με ουσιαστικές αυξήσεις σε όλες τις κατηγορίες πλοίων, για την κατάργηση του νόμου Κατρούγκαλου και την επαναφορά των συντάξεων στα προ μνημονίου επίπεδα, για την λήψη άμεσων μέτρων για την ανεργία, την κατάργηση των εγκριτικών πράξεων στην ποντοπόρο Ναυτιλία, του νόμου 4150/2013 στην επιβατηγό Ναυτιλία, για τον εκδημοκρατισμό του ναυτεργατικού συνδικαλιστικού κινήματος.
Η Διοίκηση της ΠΕΝΕΝ
