Ηρακλειά, Σχοινούσα, Κουφονήσι, Δονούσα. 4 υπέροχα νησιά που ανήκουν στις Μικρές Κυκλάδες και αξίζουν την προσοχή όλων μας. Επίγειοι παράδεισοι που αποτελούν για πολλούς από εμάς, προορισμούς για χαλάρωση και αποτοξίνωση από την καθημερινότητα. Η καθημερινή ακτοπλοϊκή σύνδεση με τον Πειραιά, την Πάρο, την Νάξο, την Αμοργό και την Αστυπάλαια τους <<έδωσε>> ζωή τα τελευταία χρόνια, προκαλώντας ταυτόχρονα ανοδική τουριστική κίνηση και ανάπτυξη. Τα BLUE STAR PAROS και BLUE STAR NAXOS, μαζί με τον θρυλικό ΕΞΠΡΕΣ ΣΚΟΠΕΛΙΤΗ, προσπαθούν καθημερινά να συνδέσουν τα μικρά αυτά νησάκια με τον υπόλοιπο κόσμο έτσι ώστε, οι κάτοικοι των νησιών αυτών να μην αισθάνονται αποκομμένοι. Οι καπετάνιοι των πλοίων αυτών πολλές φορές δίνουν πραγματικό αγώνα για να δέσουν στα λιμάνια αυτά, λόγω των ελλιπών λιμενικών εγκαταστάσεων και των δύσκολων καιρικών συνθηκών. Παρά τις δυσκολίες αυτές όμως, καταφέρνουν με τον επαγγελματισμό και με την ναυτοσύνη που τους διακρίνει, να τα βγάζουν εις πέρας και να εξυπηρετούν μερικές φορές ακόμα και τον μοναδικό επιβάτη που θα έχει σαν προορισμό ένα από αυτά τα νησιά.
Το www.ellinikiaktoploia.net, τον Μάιο του 2012, με την ευκαιρία της επετείου των 10 χρόνων από την ναυπήγηση των BLUE STAR PAROS και BLUE STAR NAXOS, είχε ταξιδέψει με τα δύο πλοία στην γραμμή της Παροναξίας και της άγονης των Δωδεκανήσων αντίστοιχα, με σκοπό να παρουσιάσει τα 2 πλοία και τους προορισμούς που έχουν εξυπηρετήσει μέχρι τώρα, το χρονικό διάστημα που βρίσκονται στην χώρα μας. Είναι γεγονός ότι, τα νησιά που έχουν εξυπηρετήσει τα 2 αυτά πλοία είναι πολλά και θα ήταν άδικο ν’ αφήναμε απ` έξω τις Μικρές Κυκλάδες μια γραμμή ιδιαίτερη, που εξυπηρετείται αδιάλειπτα από τα δύο αυτά πλοία καθημερινά, μαζί με το ΕΞΠΡΕΣ ΣΚΟΠΕΛΙΤΗΣ. Έτσι το τριήμερο 22-24/2/2013, η παρέα του www.ellinikiaktoploia.net επιβιβάζεται στο BLUE STAR NAXOS και βάζει ρότα για τις Μικρές Κυκλάδες, για να σας παρουσιάσει τις δυσκολίες και τα προβλήματα που παρουσιάζει η συγκεκριμένη γραμμή.
Παρασκευή 22/2/2013, ώρα 17:00 το απόγευμα κι εμείς βρισκόμαστε στο λιμάνι του Πειραιά για να ταξιδέψουμε στην άγονη γραμμή των Μικρών Κυκλάδων. Στην γωνία του προβλήτα μπροστά από τον ηλεκτρικό σταθμό, μας περιμένει το BLUE STAR NAXOS, έτοιμο καθόλα για ένα ακόμη ταξίδι στο Αιγαίο. Με τα εισιτήρια ανά χείρας, επιβιβαζόμαστε στο πλοίο και λίγο πριν τον απόπλου ανεβαίνουμε στην γέφυρα. Εκεί, συναντάμε 2 γνώριμα πρόσωπα που τα είχαμε μαζί μας και στα 2 ταξίδια που είχαμε πραγματοποιήσει με τα BLUE STAR PAROS και BLUE STAR NAXOS, τον Μάιο του 2012 και είναι ο cpt Ηλίας Βερβενιώτης και ο cpt Δημήτρης Ντεντόπουλος. Δύο έμπειροι καπετάνιοι, που μαζί με τους cpt Μακάριο Λύρα, τον cpt Κυριάκο Χωριανόπουλο, τον cpt Δημήτρη Διονυσάτο, τον cpt Ανδρέα Μαρκέτο, κ.α., έχουν να πουν πολλά για τις εμπειρίες τους στην συγκεκριμένη γραμμή, με τα 2 αυτά πλοία. Στις 17:29 ακριβώς, παίρνουμε άδεια απόπλου από το PIRAEUS TRAFFIC και με γρήγορες κινήσεις αφήνουμε σύντομα την λεκάνη των Λεμονάδικων, με πορεία προς την μπούκα του λιμανιού. Ο καιρός καλός κι εμείς έχουμε την ευκαιρία να πιούμε τον απογευματινό μας καφέ, παρέα με τους αξιωματικούς γέφυρας. Να υπενθυμίσουμε ότι, όπως είχαμε αναφέρει και στο αφιέρωμα του BLUE STAR PAROS, το συγκεκριμένο δρομολόγιο απαιτεί 2 πλοιάρχους οι οποίοι εναλλάσσονται μεταξύ τους, κατά την διάρκεια αυτού. Το απογευματινό δρομολόγιο της Παρασκευής που επιλέξαμε εμείς, θα έχει σαν αφετηρία το λιμάνι του Πειραιά και πιάνοντας κατά σειρά τα λιμάνια της Πάρου, της Νάξου, της Ηρακλειάς, της Σχοινούσας, του Κουφονησίου θα φτάσουμε λίγα λεπτά μετά τις 3 το πρωΐ του Σαββάτου, στο λιμάνι των Καταπόλων, στην Αμοργό, όπου και θα διανυκτερεύσουμε. Από εκεί, αναχωρώντας στις 6 το πρωί της Κυριακής ακολουθώντας αντίστροφη πορεία και πιάνοντας τα ίδια λιμάνια, θα φτάσουμε στο λιμάνι του Πειραιά, γύρω στις 15:30 το μεσημέρι.
Μετά από 4 ½ ώρες ταξιδίου φτάνουμε έξω από τις βραχονησίδες Πόρτες, ελαττώνοντας παράλληλα ταχύτητα, για να περάσουμε το ακρωτήρι του Αγίου Φωκά και να μπούμε στον όρμο της Παροικιάς. Στις 22:10 έχουμε ρίξει καταπέλτη και αρχίζει η αποβίβαση επιβατών και οχημάτων. Η κίνηση αυξημένη λόγω της ημέρας. Λίγα λεπτά αργότερα, είμαστε έτοιμοι ν’ αποπλεύσουμε για τον επόμενο προορισμό μας, το λιμάνι της Νάξου. Ο καιρός έξω από τα Ψαλίδια έχει φρεσκάρει κι εμείς αρχίζουμε να βλέπουμε αχνά ευθεία μπροστά μας, τα φώτα της πρωτεύουσας του νησιού. Στις 23:10, με μια δεξιόστροφη πιρουέτα δένουμε στο λιμάνι της Νάξου, όπου και θα παραμείνουμε για 15 λεπτά περίπου. Από εδώ και πέρα αρχίζουν οι δυσκολίες του ταξιδιού, αφού θα κληθούμε να προσεγγίσουμε λιμάνια όπου κυριολεκτικά θα ψάχνουμε με τον προβολέα, να βρούμε τον ντόκο όπου θα δέσουμε. 10 λεπτά μετά τα μεσάνυχτα φτάνουμε στην Ηρακλειά.
Περνώντας την εξέδρα της αφαλάτωσης, σιγά-σιγά αρχίζουμε να στρίβουμε αριστερά με σκοπό να γυρίσουμε έξω από το στένεμα των βράχων και με αργές κινήσεις να δέσουμε στον ντόκο , διανύοντας μια απόσταση μεγαλύτερη από το μήκος του πλοίου. Η προσέγγιση μας είναι επιτυχής, αλλά τα βράχια που φαίνονται στα δεξιά μας ελάχιστα μέτρα από το πλοίο, μας προκαλούν ερωτήματα για το πώς, θα ήταν τα πράγματα αν ο καιρός ήταν διαφορετικός. Η αποβίβαση ολοκληρώνεται και με μικρή ταχύτητα πλέουμε προς το επόμενο μας λιμάνι, αυτό της Σχοινούσας…μια απόσταση όσο μεταξύ Ρίου – Αντιρρίου περίπου.
Φτάνοντας έξω από το νησί, γύρω στις 01:00, ψάχνουμε να δούμε που βρίσκεται η είσοδος στον όρμο και που βρίσκεται ο ντόκος. Εάν δεν μας βοηθούσαν οι αξιωματικοί, ακόμα θα ψάχναμε. Μία καλωδίωση λίγων μέτρων που έχει πάνω της 4 φωτιστικά μικρής ισχύος, πεταμένη πάνω στα βράχια, θα είναι αυτή που θα μας κατευθύνει, έτσι ώστε να μην πέσουμε πάνω σε αυτά και να βρούμε τον ντόκο. Αυτά τα φώτα τα οποία είναι εκτεθειμένα σε όλες τις καιρικές συνθήκες και που γίνονται αντιληπτά μόνο από μικρή απόσταση (εφ’όσον είναι όλα σε λειτουργία), έχουν τοποθετηθεί με μέριμνα της Blue Star Ferries καθώς κανείς άλλος έως τώρα δεν έχει φροντίσει για μια υποτυπώδη σήμανση προκειμένου να αποφευχθούν τα χειρότερα. Να σημειωθεί επίσης ότι αρκετές είναι οι φορές που η προσέγγιση πρέπει να γίνει ακόμα και όταν στη Σχοινούσα (και στην Ηρακλειά) υπάρχει διακοπή ηλεκτροδότησης. Με δεξιά στροφή γυρνάμε έξω από το λιμάνι και με την βοήθεια της φωτεινής αυτής καλωδίωσης, κάνουμε ανάποδα διανύοντας μια απόσταση περίπου 500 μέτρων. Οι αποστάσεις από τα βράχια αριστερά και δεξιά του πλοίου, ακόμα μικρότερες από αυτές που συναντήσαμε στην Ηρακλειά. Τα εξωτερικά φώτα του πλοίου αρχίζουν να διαγράφουν τις άκρες των βράχων και ο ντόκος αρχίζει να ξεχωρίζει, καθώς κάνουμε ανάποδα και ελαφριά αριστερά την πρύμη. Το πλοίο εδώ , στην κυριολεξία διπλώνει προς τα δεξιά για να μπορέσει να ακουμπήσει ο καταπέλτης του έστω και λοξά στον ντόκο που το πλάτος του είναι κατά τι μεγαλύτερο από το πλάτος του καταπέλτη !!! Εδώ, τα ερωτήματα μας γίνονται ακόμη πιο έντονα. Πως μπαίνει το πλοίο όταν ο αέρας λυσσομανάει και η θάλασσα καβαλάει τον ντόκο? Στην ερώτηση μας αυτή, ο καπετάνιος μας απαντάει με μία μόνο φράση : «Κάνουμε τον σταυρό μας». Αυτό τα λέει όλα. Έχοντας ολοκληρώσει την αποστολή μας σε αυτό το λιμάνι, συνεχίζουμε για τον επόμενο προορισμό μας, που είναι το άνω Κουφονήσι.
Το φεγγάρι μας συνοδεύει αυτό το βράδυ, βοηθώντας και αυτό με την σειρά του το δύσκολο ταξίδι μας. Στις 01:45 το πρωΐ, προσεγγίζουμε το Κουφονήσι. Σίγουρα ο κατάπλους μας δεν έχει την ίδια δυσκολία με τα 2 προηγούμενα λιμάνια, αλλά και αυτό (λιμάνι) με την σειρά του είναι ανοιχτό στο πέλαγος, δίχως προστασία στους ανέμους. Εδώ η δυσκολία στους χειρισμούς εντοπίζεται στα μικρά βάθη (σ.σ. τα νερά είναι τόσο ρηχά που ο βυθός και ότι αυτός φιλοξενεί , φαίνονται πεντακάθαρα!)…Αυτό επηρρεάζει τη συμπεριφορά του πλοίου στους χειρισμούς καθώς χρειάζεται πρόβλεψη και ετοιμότητα. Όπως χαρακτηριστικά μας αναφέρθηκε «μερικές φορές το πλοίο το χάνεις στη μανούβρα …αλλού θέλεις να το πας , κι αλλού πάει».Να σημειώσουμε ότι κατά τη διάρκεια των χειρισμών , το πλοίο «σκάβει» το βυθό και σηκώνει τόνους άμμου με άμεσο αντίκτυπο στη λειτουργία των αναρροφήσεων και των φίλτρων του ψυκτικού κυκλώματος των μηχανών. Ολιγόλεπτη παραμονή στο νησί και αμέσως μετά αναχώρηση για τον τελικό μας προορισμό το λιμάνι των Καταπόλων, στην Αμοργό.
Στις 03:15 το πρωί του Σαββάτου, με μια αριστερόστροφη μανούβρα , φουντάροντας και τις δύο άγκυρες «μουστάκια» (σ.σ : περιεχόμενη γωνία των αγκυρών σχεδόν 90º) ,δένουμε στον ήσυχο όρμο των Καταπόλων, ένα από τα μεγαλύτερα φυσικά λιμάνια του Αιγαίου, ξαναφέρνοντας στο μυαλό μας, τις εικόνες από τις προσεγγίσεις μας στα νησιά της Ηρακλειάς και της Σχοινούσας.
Το βράδυ του Σαββάτου κατά την διάρκεια της διανυκτέρευσης μας στο νησί, συναντάμε στην έδρα του στα Κατάπολα της Αμοργού, έναν ακόμη μαχητή-ήρωα των Μικρών Κυκλάδων, το ΕΞΠΡΕΣ ΣΚΟΠΕΛΙΤΗΣ με τον καπετάνιο του, τον cpt Γιάννη Φωστιέρη. Τα λόγια είναι περιττά για το ΕΞΠΡΕΣ ΣΚΟΠΕΛΙΤΗΣ, αφού αυτό το σκάφος των 45 μέτρων αποτελεί όλες τις δημόσιες υπηρεσίες ,το αρτοποιείο, το οπωροπωλείο, το κρεοπωλείο, το φαρμακείο, κ.α. για τα νησιά αυτά. Στις πιο δύσκολες στιγμές και συνθήκες που επικρατούν, το ΕΞΠΡΕΣ ΣΚΟΠΕΛΙΤΗΣ αψηφά τις καιρικές συνθήκες και σπεύδει να βρεθεί κοντά στον συνάνθρωπο που το <<καλεί>> και το χρειάζεται. Οι εικόνες και τα βίντεο που υπάρχουν στο διαδίκτυο και δείχνουν το βαποράκι να βουτάει κυριολεκτικά μέσα στα κύματα για να φτάσει στον προορισμό του και να προσεγγίσει τα λιμάνια, αποτελούν αδιάψευστα στοιχεία για το δύσκολο αλλά, συνάμα τεράστιο έργο που επιτελεί. Η συνάντηση μας με τους τρεις καπετάνιους, τον cpt Γιάννη, τον cpt Ηλία και τον cpt Δημήτρη θα μείνει βαθιά χαραγμένη στην μνήμη μας, αφού στα λόγια τους και σε αυτά που σου αφηγούνται, θα δεις και θα μάθεις τι σημαίνει να είσαι ναυτικός.
Την επόμενη ημέρα στις 6 το πρωί της Κυριακής, αναχωρούμε από το λιμάνι των Καταπόλων και με αντίστροφη πορεία, θα πιάσουμε διαδοχικά τα λιμάνια του Κουφονησίου (07:00),
της Σχοινούσας (07:45),
της Ηρακλειάς (08:05),
της Νάξου (09:00), της Πάρου (10:25) με τελικό προορισμό, το λιμάνι του Πειραιά. Το ήσυχο αυτό πρωινό έχουμε την ευκαιρία να δούμε καθαρά με το φως της ημέρας, τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν τα πλοία στα περισσότερα από τα λιμάνια αυτά και να αντιληφθούμε ακόμα περισσότερο τους κινδύνους που κρύβονται γι` αυτά κι όχι μόνο. Τα λόγια είναι περιττά. Φτάνοντας στον Πειραιά και ολοκληρώνοντας το ταξίδι μας, ένα μόνο πράγμα έχουμε να αναφέρουμε. Εάν δεν έχεις πραγματοποιήσει και δεν έχεις ζήσει από κοντά όλο αυτό το ταξίδι, δεν έχεις ζήσει και δεν έχεις αντιληφθεί τίποτα. Εμείς εδώ, οφείλουμε να πούμε ένα μεγάλο μπράβο στους καπετάνιους μας που τολμάνε και συνεχίζουν να δένουν σε αυτά τα λιμάνια, που κάθε άλλο παρά λιμάνια ασφαλή δεν μπορούν να χαρακτηριστούν. Γιατί, μόνο ο Έλληνας Πλοίαρχος έχει το τσαγανό και παίζει την καριέρα του κορώνα γράμματα σε αυτές τις <<στρούγκες>>…………………
