«Κανιβαλισμός» λέξη, η οποία προέρχεται από τη λέξη Caníbales, το ισπανικό όνομα για τους Ινδιάνους ιθαγενείς Καρίμπ. Οι Καρίμπ έτρωγαν πολύ συχνά ψημένο ανθρώπινο κρέας και ήταν πολύ γνωστοί για τις κανιβαλιστικές τους τάσεις. Την ανθρωποφαγία την είδαμε και στην Ευρώπη με τον μεγάλο λιμό, ενώ αν και καταδικάστηκε έντονα από όλους εφαρμόστηκε στην Παπούα Νέα Γουινέα ως και το 2012, για πολιτιστικούς λόγους.
Ο κανιβαλισμός όμως εκτός από διατροφικός (σε περίοδο λιμού ή από προτίμηση για την ανθρώπινη σάρκα) είναι και πολιτικός (ως τιμωρία εγκληματιών ή από αντεκδίκηση εναντίον εχθρών), κοινωνικός (ως αρνητική κριτική σε ότι θεωρούμε ότι δεν είναι σωστό με τα δικά μας δεδομένα), μαγικός (για να αφομοιώσουμε τις ικανότητες των νεκρών ή, αντιθέτως, για να απομακρύνουμε τις ψυχές τους) αλλά και τελετουργικός (εάν ανάγεται σε θρησκευτική λατρεία, σε κάποια γιορτή για τους νεκρούς, την ενηλικίωση ή τη γονιμότητα της γης). Μπορεί τέλος να είναι θεραπευτικός, όπως μαρτυρούν πολυάριθμες συνταγές αρχαίας ιατρικής, και στην ίδια την Ευρώπη σε ένα παρελθόν που δεν είναι τόσο μακρινό.
Σήμερα όμως ο “κανιβαλισμός” είναι ιδιαίτερα έντονος μέσω του διαδικτύου όπου εύκολα όλοι καθισμένοι μπροστά σε ένα πληκτρολόγιο μπορούμε να έχουμε άποψη για τα πάντα. Και την εκφράζουμε με χαρακτηριστική ευκολία.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα στην δική μας ιστορία, τα πλοία της γραμμής και δη το Blue Star 1. Ένα πλοίο που έκανε την επανεμφάνισή του στις Κυκλάδες πέρυσι το καλοκαίρι προερχόμενο από την Αγγλία. Ένα πλοίο μήκους 176 μέτρων και πλάτος 25,7μ., ταξιδεύει με ταχύτητα 28 κόμβων και μπορεί να φιλοξενήσει μέχρι 1.890 επιβάτες και 780 οχήματα.
Σχετικά “βαρύ” για τα δεδομένα των Κυκλάδων αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι είναι “άχρηστο” ή οι ναυτικοί του και δη αυτοί που βρίσκονται στο τιμόνι (σ.σ. τελευταίος ο cpt Γιάννης Σιγάλας) δεν ξέρουν τη δουλειά τους.
Το πλοίο αυτό από τη πρώτη ημέρα δέχτηκε μία απίστευτη αρνητική κριτική. Από το “βρώμικο” και “αργό” έως ότι άλλο μπορεί να σκεφτεί ο καθένας. Μέσα από το διαδίκτυο είχαμε μία τρελή επίθεση…
Αφορμή για το συγκεκραμένο σχόλιο τα όσα ακούσαμε πριν από μία περίπου εβδομάδα όταν χρειάστηκε δύο ή τρεις προσπάθειες για να δέσει στο λιμάνι της Νάξου. Με τον βοριά να το “βαράει” άσχημα, ένα τόσο βαρύ και ψηλό πλοίο “ίδρωσε” για να δέσει.
Κι όμως κανείς δεν σκέφτηκε που επιχειρούσε το πλοίο. Υπό ποιες συνθήκες και σε ποιο λιμάνι… Λιμάνι είπα ε; Ναι. Σ’ αυτό της Νάξου. Όπου ουσιαστικά έχει έναν προβλήτα κι αυτόν σπασμένο, όπως μπορείτε να δείτε στη σχετική φωτογραφία του άρθρου. Και τα σχόλια που προκαλεί είναι δεκάδες…
Κι αντί να μιλάμε για την ανάγκη να βρεθεί λύση ώστε το λιμάνι της Νάξου να γίνει πραγματικό λιμάνι, να είναι ασφαλές για επιβάτες και πλοίο, αναφερόμαστε στα σχόλιά μας για την ικανότητα του καπετάνιου ή του πλοίου.
Αυτός ο κανιβαλισμός οφείλει να σταματήσει. Όση ευθύνη έχουν οι εταιρείες για τα δρομολόγια και τις τιμές των εισιτηρίων, άλλη τόση έχουν και οι Αρχές (Δημοτικές ή Περιφερειακές ή Υπουργείο) για την κατάσταση στα λιμάνια μας.. Και το πραγματικό πρόβλημα είναι οι υποδομές, οι λιμενικές εγκαταστάσεις.
Και δεν είναι μόνο της Νάξου. Δείτε τι γίνεται στην Σαντορίνη, στην Τήνο ή και στην μικρότερη Σχοινούσα. Διαβάστε τι γράφουν σε ετήσια βάση οι πλοίαρχοι για τα λιμάνια και την ικανότητά τους να φιλοξενήσουν πλοία. Ακόμη και τα πιο μικρά…
Και το έργο του νέου προέδρου του Λιμενικού Ταμείου Νάξου, Στέλιου Μαυρογιαννόπουλου σε συνεργασία με το Δήμο είναι να δώσει ουσιαστική λύση σ’ αυτό που λέγετε «λιμάνι Νάξου»
Είναι εύκολο λοιπόν να λέμε “φταίει το πλοίο” που δεν έδεσε ή που δεν ήταν στην ώρα του.
Όμως η αλήθεια είναι ότι φταίνε κάποιοι άλλοι. Και μερίδιο έχουμε κι εμείς για τον τρόπο που εκφραζόμαστε…
Αυτά και καλή σας νύχτα…
