Η φύση της δουλειάς του ναυτικού ειναι τέτοια, που μέρες γιορτών συνήθως βρίσκεται στη θάλασσα, μακριά από την οικογένεια και τους φίλους του. Βαρύς και επίπονος ο χωρισμός μα πάει χέρι χέρι με την μεγάλη ιστορία και παράδοση της χώρας μας στο ναυτικό επάγγελμα. Τις γιορτινές τούτες μέρες πλέοντας τις θάλασσες όλου του κόσμου, μοιραία σε πιάνει το παράπονο και η μοναξιά.
Αναμφισβήτητα είναι πολύ δύσκολο να απουσιάζεις από το σπίτι σου την περίοδο των γιορτών που είναι μέρες αγάπης, ζεστασιάς και οικογενειακής θαλπωρής. Ειδικά, όταν αντικρίζεις το βαθύ μπλε του ωκεανού και ξέρεις ότι ολοι είναι συγκεντρωμένοι γύρω από το Χριστουγεννιάτικο τραπέζι και εσύ βρίσκεσαι μόνος… Το μόνο που σε κάνει να αισθάνεσαι λίγο καλύτερα, είναι όταν ξέρεις πως η οικογένεια σου είναι καλά και βρίσκεται κοντά σε αγαπημένα πρόσωπα.
Σίγουρα αυτά τα συναισθήματα δεν είναι μονόπλευρα, αφού και εμείς λείπουμε από τους δικούς μας ανθρώπους. Όλους μας έχει κουράσει να μετράμε τους μήνες, τις μέρες, τις ώρες μέχρι να ανταμώσουμε…Μια ζωή μέτρημα…
Είναι στενάχωρο να λείπει κάποιος από το γιορτινό τραπέζι, και γονείς, σύζυγοι, παιδιά και φίλοι να εύχονται για αυτόν «Να’ χει Καλές Θάλασσες και του χρόνου κοντά μας».
Έντονη η απουσία του.
Ακόμη θυμάμαι τον εαυτό μου μικρό παιδί και όλη την οικογένεια μαζεμένη γύρω απο το Χριστουγεννιάτικο τραπέζι και σχεδόν πάντοτε την καρέκλα του ναυτικού πατερα μου αδειανή…Να που τώρα ήρθε και η δική μου σειρά…Μέρες γιορτής και εγώ να λείπω μακριά από το γιο μου…
Αφού λοιπόν οι μέρες των Χριστουγέννων και της Πρωτοχρονιάς είναι άρρηκτα συνδεδεμένες με τη θαλπωρή της οικογένειας, έτσι κι εμείς στο καράβι, το «δεύτερο σπίτι μας», μαζί με τους συναδέλφους, προσπαθούμε να περάσουμε τις γιορτές όσο το δυνατόν πιο οικογενειακά. Στολίζουμε το δέντρο, και ετοιμάζονται τα παραδοσιακά γλυκά, κουραμπιέδες και μελομακάρονα αλλά και διαφόρων ειδών φαγητά για το Χριστουγεννιάτικο τραπέζι. Έτσι νιώθουμε ότι βρισκόμαστε λίγο πιο κοντά στους δικούς μας ανθρώπους.
Ολοι μας, έχοντας συνειδητά επιλέξει να ακολουθήσουμε αυτό το δρόμο, έχουμε κάπως συμβιβαστεί με την ιδέα ότι θα λείπουμε απο τα σπίτια μας και Χριστούγεννα και Πάσχα αλλά και σε άλλες σημαντικές περιστάσεις της ζωής μας. Οι περισσότεροι από εμάς βέβαια δεν θα αλλάζαμε αυτό το μαγευτικό επάγγελμα παρ’ όλες τις δυσκολίες που καθημερινά αντιμετωπίζουμε. Αγαπάμε τη θάλασσα! Άλλωστε αν δεν την αγαπούσαμε, δεν θα μπορούσαμε να πλέουμε στα νερά της θαρραλέα και αποφασιστικά, είτε είναι γαλήνια είτε αγριεμένα!
Προσπαθούμε λοιπόν να μην αφήνουμε ανεκμετάλλευτο τον χρόνο που βρισκόμαστε μαζί με τους δικούς μας ανθρώπους. Οφείλουμε να εκτιμάμε περισσότερο τις στιγμές που είμαστε κοντά τους! Εξάλλου, η αγάπη, τα χαμόγελα, η στήριξη και η συμπαράσταση τους είναι αυτά που μας χαρίζουν δύναμη για να συνεχίσουμε το ταξίδι μας!
Όλα αυτά λοιπόν που νιώθουμε έχουν αποτυπωθεί ακόμη και στα ήθη και τα έθιμα του τόπου μου, της Χίου, μέσα από τα κάλαντα και τις ευχές τα οποία είναι απόλυτα συνυφασμένα με την θάλασσα…Ένα τέτοιο παραδοσιακό έθιμο, είναι και τα «καραβάκια των ευχών» που περιφέρονται στις γειτονιές του νησιού την περίοδο των Χριστουγέννων/Πρωτοχρονιάς , τραγουδώντας τα κάλαντα και τα «παινέματα» για τους ναυτικούς που απουσιάζουν, και για τις οικογένειές τους που με ανυπομονησία περιμένουν να γυρίσουν πισω οι ξενιτεμένοι τους…
Καλησπερίζω φέρνοντας αγέρα μυρωμένο
απ΄τ’ αφρισμένα κύματα χιλιοτραγουδισμένο.
Σ΄αυτό το σπίτι που ΄ρθαμε πέτρα να μη ραγίσει
κι ο νοικοκύρης του σπιτιού χρόνια πολλά να ζήσει.
Άγιε μου Βασιλάκη μου και Άγιε μου Νικόλα
Προστάτευε τους ναυτικούς την ώρα του κυκλώνα.
Χρόνια πολλά, να ΄στε καλά κι εσείς και οι δικοί σας
Να ΄ρθούνε τα ξενάκια σας κι όλοι οι ναυτικοί σας.
Σε όλους εσάς ευχόμαστε αγάπη, ειρήνη, υγεία
Καλή καρδιά, χαμόγελο και θεία ευλογία …..
