Στο πλαίσιο του ταξιδιού που πραγματοποίησε το www.ellinikiaktoploia.net στις Μικρές Κυκλάδες και την Αμοργό και κατά την παραμονή μας στα Κατάπολα, είχαμε την χαρά και την τιμή να συναντήσουμε τον Cpt Νίκο Νομικό, συνταξιούχο πλέον πλοίαρχο με καταγωγή από την Αμοργό, όπου μας έκανε την τιμή να μας πει δυο λόγια για την πολύχρονη καριέρα του στο Αιγαίο και όχι μόνο. Να σημειώσουμε ότι, στην παρέα μας παρευρίσκονταν και οι 2 πλοίαρχοι του Blue Star Naxos , Ηλίας Βερβενιώτης και Δημήτρης Ντεντόπουλος. Επίσης, παρών ήταν και ο Προϊστάμενος Οικονομικός του Blue Star Naxos Ιορδάνης Ελευθεριάδης. Να σημειώσουμε εδώ, ότι ο Cpt Ηλίας και ο κ. Ελευθεριάδης, είχαν συνυπηρετήσει παλαιοτέρα μαζί με τον καπεταν Νίκο Νομικό στην Ventouris Ferries.
Από το 1977 μέχρι το 1985 ήμουν καπετάνιος στο ΝΑΞΟΣ το πορτοκαλί, το παλιό,της εταιρίας λαϊκής βάσης. Πήγα 3 μήνες ως ύπαρχος, με τον Cpt Δημήτρη τον Βλάχο. Αρρώστησε ο άνθρωπος τότε, κι έκανα μια αίτηση στο συμβούλιο και ο πράκτορας μας τότε ο Γιάννης ο Κονδύλης με προώθησε. Τότε, ήταν πρόεδρος στο συμβούλιο ο Βασιλακάκης κι έτσι από το 1977 μέχρι το 1985, ήμουν μέσα.
Μετά το 1985, υπήρχαν πολιτικοί λόγοι που με βγαλανε…. Κάποιος Λεβογιάννης ο τέως βουλευτής, γιατί στις τελευταίες εκλογές είχα κατεβάσει τις σημαίες των κομμάτων. Γιατί λαϊκή βάση, δεν είναι μόνο ΠΑΣΟΚ, ΝΔ, ΚΚΕ… .είναι όλοι.
Επειδή ανέβασαν οι επιβάτες τις σημαίες των κομμάτων επάνω, είπα, όλες κάτω και μου το κράταγε….. Εν πάσει περιπτώσει, καλό μου έκανε τελικά. Γιατί από το 1985 μέχρι το 1994 που βγήκα στην σύνταξη, ήμουν στου Βεντούρη την εταιρία. Στην ακτοπλοΐα και στην Αδριατική και από Πάτρα- Μπάρι και από Ηγουμενίτσα-Μπάρι μέχρι το 2004 και μετά πάλι από το Μπάρι στην Αλβανία.
Εδώ, μια παρένθεση-επισήμανση του cpt Ηλία Βερβενιώτη. Ο Cpt Νίκος είχε πάει και με το POLARIS όταν το είχαν ναυλώσει επάνω στη Βόρεια Ευρώπη και με το VENUS (μετέπειτα SIREN), πάλι ναύλωση, Ιρλανδία-Γαλλία.
Η καταγωγή σας?
Από εδώ, από την Αμοργό. Τότε οι συνθήκες ήταν τελείως διαφορετικές, δύσκολα τα καράβια τότε. Κακά τα ψέματα, δεν υπήρχαν τα μέσα που υπάρχουν τώρα. Ερχόμουν εδώ κάθε Πέμπτη με το ΝΑΞΟΣ και διανυκτέρευα. Πηγαίναμε Ηρακλειά-Σχοινούσα- Κουφονήσια, δεν υπήρχαν προβλήτες τότε. Ερχόμουν, έμπαινα μέσα, κι ερχόταν μια βάρκα κι έπαιρνε το ταχυδρομείο και οτιδήποτε άλλο.
Το ξεκίνημα πως έγινε ?
Από το 1962 με τα φορτηγά του Νομικού, μετά πήγα με του Κολοκοτρώνη ένα γκαζάδικο, το παρακολουθούσα στην Γερμανία. Μετά έφυγα, ήρθα εδώ και με παρέσυρε στην ακτοπλοΐα στο ΕΛΛΗ της Φραγκουδάκη ένας εξάδελφος μου, που ήταν ύπαρχος μέσα. Πήγα στην αρχή ως Υποπλοίαρχος, κι έτσι έμεινα στην ακτοπλοΐα. Δύσκολες οι συνθήκες, δύσκολα τα βαπόρια, οι πολλές κινήσεις δύσκολες…. Φώναζε ο μηχανικός δεν έχω αέρα να σου δώσω, ενώ τώρα δεν υπάρχουν αυτά τα πράγματα. Συνθήκες άλλες στα νησιά, αλλά εν πάσει περιπτώσει….. είναι πείρα. Οι Δυτικές Κυκλάδες, έχω κάνει την γραμμή Κύθνο-Σέριφο- Σίφνο-Κίμωλο-Μήλο-Σαντορίνη-Ανάφη, με του Βεντούρη.
Σε ποια πλοία του Βεντούρη υπηρετήσατε ?
Στην αρχή πήγα στο ΚΙΜΩΛΟΣ αλλά έκανα σε όλα. Εμάς, η θέση μας ήταν απέναντι από τον ηλεκτρικό, ήταν το ΚΙΜΩΛΟΣ ,το ΛΗΜΝΟΣ του Νομικού και το ΝΑΞΟΣ και είπα στον πράκτορα, λέω…άνθρωπε του Θεού, ποιος είναι αυτός ο μπαμπούλας του Πειραιά? Δεν τον ήξερα τον άνθρωπο και μου λέει ο Κώστας ο Μίχας, ήταν ο πράκτορας τότε, θες να τον γνωρίσεις?
Ήταν έξω από το ΚΙΜΩΛΟΣ έτσι με το μαλλάκι το κοντό…. Του λέει ο Μίχας, καπτα Κώστα ένας πλοίαρχος θέλει να σε γνωρίσει. Τον χαιρέτησα και του λέω, ήρθα να γνωρίσω τον «μπαμπούλα» του Πειραιά… Έβαλε τα γέλια και μου λέει, από πού είσαι?
Του λέω από την Αμοργό και είμαι στο ΝΑΞΟΣ . Αυτός το σημείωσε, όταν έμαθε ότι με βγαλανε από το ΝΑΞΟΣ για πολιτικούς λόγους, ειδοποίησε τον πράκτορα τον Νίκο τον Πρέκα. Εδώ πέρα του λέει, υπάρχει ένας καπετάνιος… εκεί στην Αμοργό, για κοίταξε που τον θέλω…. Με βρίσκει λοιπόν, μου λέει για κοίτα, σε ψάχνει ο Βεντούρης. Πάρε το καράβι και δρόμο…. Πήρα το καράβι, έφυγα για τον Πειραιά. Τα γραφεία ήταν πίσω από τον Άγιο Νικόλα, τον βρήκα. Μου λέει, το πρωί να είσαι έτοιμος, πας στο ΚΙΜΩΛΟΣ . Του λέω αντρίκια, καπτα Κώστα την γραμμή δεν την ξέρω , δεν έχω ξανακάνει την γραμμή των Δυτικών Κυκλάδων, πως θα πάω?
Μου λέει, θα έρθει μαζί σου ο καπτα Χριστόφορος ο Κοτσαμπάς ένα ταξίδι, να σου δείξει δυο πράγματα και αυτό ήταν, από τότε…..
Από το ΚΙΜΩΛΟΣ ξεκίνησα, μετά στο ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΕΞΠΡΕΣ μετά ΠΑΝΑΓΙΑ ΤΗΝΟΥ Μετά χωριστήκαν τα πλοία, τους τα μοίρασε ο καπτα Κώστας, στα παιδιά.
Μετά από εκεί, με έστειλε ο καπτα Χριστόφορος ο Κοτσαμπάς στο BARI EXPRESS στην Ραφήνα. Παρεξηγήθηκα μαζί του τότε. Μου λέει, αν δεν πας, αυτή είναι η δουλειά της εταιρίας. Πήγα επάνω στον Γιώργο τον Βεντούρη και του λέω, έτσι κι έτσι. Με υποχρεώνει να πάω σε ένα καράβι που δεν θέλω, με αποτέλεσμα να δημιουργηθεί ζημιά. Όταν δεν θέλεις να πας σε κάποιο καράβι, γιατί σε υποχρεώνει να πας…. Λέει στην ιδιαίτερα του, φώναξε τον επάνω. Γυρίζει και του λέει, καπτα Χριστόφορε ο άνθρωπος δεν θέλει να πάει στην Ραφήνα, γιατί τον υποχρεώνετε να πάει?
Του λέω, καπτα Χριστόφορε με υποχρεώνεις να πάω, να κάνω ζημιά, δεν θέλω την Ραφήνα. Έκτοτε, από εκεί με έστειλε στην Ιταλία με το ΑΓΙΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ εκείνο τον ξιφία…. Το τελευταίο ταξίδι το πήρα από το Αίγιο, μέσω Ισθμού το έφερα στον Πειραιά και μετά το πήγαμε εκεί στο νησάκι, απέναντι από την Κίμωλο.
Μετά το VENUS στο άλλο το μεγάλο, το POLARIS . Είχε άλλα δυο πάρει, το EUROPA I και το EUROPA II, εν πάσει περιπτώσει .Θυμάμαι απ’ ότι μου έλεγε ο καπτα Κώστας, ο πλοίαρχος πρέπει να κάνει σε όλα τα καράβια της εταιρίας. Δεν υπάρχει μονοπώλιο πλοίου, γι’ αυτό θα πας σε όλα τα καράβια. Δεν υπήρχε δηλαδή, καράβι του Βεντούρη που να μην έχω πάει, ακόμα και με το ATHENS EXPRESS , ένα αυστραλέζικο που φέρανε….
Αυτή ήταν ας το πούμε, η σταδιοδρομία μου στην επιβατηγό ναυτιλία. Μετά το 2004 με τριάντα επτά χρόνια υπηρεσία- παραπάνω δεν πάει- πήγα και πήρα τα χαρτιά τα άλλα. Γιατί το δίπλωμα του πλοιάρχου το καταργούν, αλλά πριν καταργηθεί είχα βγάλει επικυρωμένη φωτοτυπία για να μπορώ να βγάλω και το κυπριακό και με τις άλλες σημαίες. Γιατί το ATHENS EXPRESS τελευταία, ήταν με σημαία Παναμά και σε υποχρέωνε να έχεις δίπλωμα Παναμά. Τώρα τελευταία είχα πάει σε μια δουλειά του Στελάτου, πήγα κι έφερα από την Γαλλία το SANTA MARIA και είχε λήξει το κυπριακό δίπλωμα και έδωσα εξετάσεις εδώ, στην πρεσβεία της Kύπρου. Έχουν ένα αμερικανικό σύστημα με ερωτήσεις ΝΑΙ / ΟΧΙ και δίνουν περισσότερο βάρος στο κυπριακό δίκαιο. Είναι μια δικηγόρος που σε εξετάζει, έδωσα εξετάσεις τέλος πάντων και ανανεώθηκε για πέντε χρόνια.
Μια επισήμανση εδώ, από τον Cpt Ηλία Βερβενιώτη. Πάντως, η εταιρία του Βεντούρη όσα χρόνια είχα κάνει και στο Αιγαίο και στην Πάτρα, ήταν σχολείο. Ήταν άνθρωποι ναυτικοί ,το γνώριζαν το αντικείμενο τίποτα δεν γινόταν στην τύχη. Ήταν η ανωτάτη σχολή του Βεντούρη … Ο Cpt Νίκος τα ξέρει καλύτερα φυσικά, όσα βαπόρια έφεραν ήταν ευλογημένα, δούλεψαν καλά και μαζί μ’εκείνα δουλέψαμε κι εμείς και βγάλαμε γλυκό μεροκάματο.
Cpt Νίκο , σκεφτήκατε να αφήσετε ποτέ την ακτοπλοΐα για κάτι άλλο?
Όχι, όχι ποτέ, να σας πω το γιατί? Μου είχαν προτείνει για τα κρουαζιερόπλοια, δεν έκανα. Είναι και το στιλ του κάθε ανθρώπου, είναι σε άλλη κατηγορία. Εγώ προσωπικά είτε καλώς, είτε κακώς, είχα συνηθίσει σε μια άλλη επαφή με τον κόσμο. Γιατί σας λέω ότι στο ΝΑΞΟΣ τα οκτώ χρόνια τα πέρασα δύσκολα, όχι από απόψεως ταξιδιών και τέτοια πράγματα, από απόψεως κόσμου. Υπήρχαν δυο αντίθετα στρατόπεδα, υπήρχε αντιδικία. Έφυγε το ένα συμβούλιο ήρθε το άλλο, δικαστήρια ο ένας, δικαστήρια ο άλλος. Εγώ είχα μια άλλη πολιτική, σας λέω έκανα το τραπέζι στους αντίθετους τότε, επί διοίκησης Βασιλακάκη. Ερχόταν ο Γλέζος, ο αντίθετος σε αυτόν, έκανα το τραπέζι. Είχα μια άλλη πολιτική και τα είχα καλά με όλους. Πέρασα μια κατάσταση οκτώ χρόνια η όποια σε προβλημάτιζε, δεν ήξερες πώς να φερθείς. Εγώ τους είχα πει, τους θέλω όλους ως επιβάτες, είναι μέτοχοι σε ένα καράβι και τους θέλω εξ ισου, δεν ξεχωρίζω ούτε με ενδιαφέρει ποιος είναι στο συμβούλιο και ποιος δεν είναι. Υπήρχε μια νοοτροπία τότε με τους Ναξιώτες, με την Σαντορίνη δεν πηγαίναμε στον Αθηνιό, πηγαίναμε και δέναμε στην τσαμαδούρα στα Φηρά γιατί, για να μην παίρνουμε φορτηγά. Είχε χωρητικότητα το καράβι δέκα έξι φορτηγά και σου λένε οι Ναξιώτες, αν πάρει από εκεί από εδώ, τι θα πάρει?
Είχαν βγάλει την καραμέλα, ότι το βαπόρι στον Αθηνιό δεν μπορεί να δέσει γιατί δεν έχει νερά. Ο ξάδελφος ο πρώτος που ήταν στο ΛΗΜΝΟΣ πήγαινε στον Αθηνιό και του λέω, τι βύθισμα έχεις? Μου λέει, εκεί είναι άπατα τα νερά, δεν αγκυροβολείς εκεί.
Μια μέρα που λέτε, ήρθε ένα σήμα να πάμε στην Τήνο να πάρουμε ένα γκρουπ προσκυνητές να τους πάμε Σαντορίνη. Έλα όμως που αυτοί είχαν και αυτοκίνητα, τώρα τι θα γίνει, που θα τα βγάλουν στα Φηρά να πάνε επάνω, με το τελεφερίκ? (γέλια)
Κάναμε πλαγιοδέτηση στην Τήνο, είχε πλαϊνούς καταπέλτες το ΝΑΞΟΣ ,βάλαμε τα αυτοκίνητα μέσα και φύγαμε για κάτω. Από τότε άλλαξε το σκηνικό και μάλιστα, μου επιτεθήκαν κιόλας.
Βρε παιδιά λέω , τι θέλατε να κάνω αφού έβαλαν αυτοκίνητα μέσα, τι να τα κάνω, που να τα πάω? Να τα πάρεις και να μην τα γυρίσεις πίσω μου είπαν. Εμένα λέω τα λέτε, στον πράκτορα να τα πείτε, ήταν μερικοί Ναξιώτες φανατικοί και από τότε άλλαξε το σκηνικό. Τώρα βέβαια δεν υπάρχει θέμα, είναι μεγάλα τα καράβια. Τότε δεν υπήρχε χώρος, ούτε το σύστημα να βάλουν μέσα τις καρότσες και ο τρακτορας να βγαίνει έξω.
Cpt Ηλίας Βερβενιώτης: Πάντως, ακόμα το μνημονεύουν αυτό το βαποράκι, το θυμάμαι πιτσιρικάς που ταξιδεύαμε για Σύρο και θαύμαζα την πλώρη του. Άλλα πάντως ήταν και τότε εποχή που έκαναν βήματα, είχαν φτιάξει εδώ στην Ελλάδα το ΝΑΞΟΣ ,το ΛΗΜΝΟΣ ,το ΣΑΝΤΟΡΙΝΗ του Ποντικού που πουλήθηκε αργότερα στις Φιλιππίνες. Η αλήθεια είναι, πως ήταν πιο αγνά τα πράγματα στην ακτοπλοΐα…τώρα με το παραμικρό είσαι δακτυλοδεικτούμενος.
Τι θα κρατούσατε και τι θα αλλάζατε αν ξεκινούσατε ξανά την επαγγελματική σταδιοδρομία ?
Όχι ναυτικός, όχι…. Εγώ ας πούμε έχω τρία κορίτσια, τα δυο δουλεύουν στις Βρυξέλλες στην Ευρωπαϊκή Ένωση, η άλλη είναι πολιτικός μηχανικός στην Αθήνα και με ρωταγαν, αν είχες γιο θα τον έκανες ναυτικό? Και είπα όχι με τις σημερινές συνθήκες, όχι. Με τις παλιές δεν ξέρω, ήταν άλλες συνθήκες τότε δύσκολες μεν και λέω το εξής αυτό- έλεγα κι εδώ το περασμένο Σάββατο στον καπεταν Ηλία και στον καπεταν Δημήτρη- πως θα πιάσετε τριάντα επτά χρόνια υπηρεσία? Με τα νέα δεδομένα πέστε μου, μετά από πόσα χρόνια?
Εγώ έκατσα οκτώ χρόνια μέσα στο ΝΑΞΟΣ για παράδειγμα, δεν έχασα ούτε μια ημέρα και στην επισκευή που κάναμε μέσα, γιατί δεν μπορούσες να απολύσεις τον πλοίαρχο. Για να απολύσεις τον πλοίαρχο- δεν ξέρω τώρα το σύστημα- έπρεπε να κλείσει το ναυτολόγιο και για να κλείσει το ναυτολόγιο, έπρεπε να εξοφλήσει. Για ρωτήστε εδώ τους σημερινούς, πόσα χρόνια πρέπει να περάσουν για να συμπληρώσουν οκτώ χρόνια υπηρεσία?
Άσχετο που μας έχουν πετσοκόψει στο θέμα των συντάξεων, μας έχουν ρημάξει, θα μου πεις οι μόνοι είστε? Ναι, αλλά εγώ τα έχω πληρώσει, μου κόβει χίλια διακόσια ευρώ αυτή την στιγμή από την σύνταξη μου εμένα. Τα έχω πληρωμένα και με τι αίμα και ιδρώτα…. Εγώ δεν φταίω, ούτε ο κάθε ναυτικός. Τότε που έκαναν την απεργία στην Πάτρα δώδεκα μέρες, ήταν υπουργός ο Ναξιώτης ο Ανωμερίτης ο οποίος υπέγραψε τότε, αυτός ήταν η αιτία και μας «έφτιαξαν» τις συντάξεις και αρπάχτηκε με τον Παπαντωνίου.
Τον είδα εκ των υστέρων στην Αγία Φωτεινή, εκεί στην Νέα Σμύρνη που γιόρταζε και είχε πάει. Τον χαιρέτησα, του λέω κύριε υπουργέ έτσι κι έτσι ο ναυτικός κόσμος σας ευγνωμονεί και τι μου απαντά έτσι χαρακτηριστικά, δεν με άφησαν, θα έκανα κι άλλα πράγματα. Υπέγραψε τα αιτήματα μας χωρίς την έγκριση του υπουργού Οικονομικών του Παπαντωνίου, τότε διαφορετικά πριν τον Ανωμερίτη υπήρχαν συντάξεις πείνας.
Ποια περιστατικά ή καταστάσεις θα ξεχωρίζατε από την καριέρα σας ?
Όταν είχαμε πάει στον Αραφάτ ! Είχαμε πάει πέντε βαπόρια να μεταφέρουμε Παλαιστινίους, πήγαμε στην Λεμεσό και ήταν το αεροπλανοφόρο το GEORGES CLEMENCEAU. Τα δικά μας ήταν το ΟΔΥΣΣΕΑΣ ΕΛΥΤΗΣ , το ΣΑΝΤΟΡΙΝΗ και το ΝΑΞΟΣ. Ήρθε ένα σκάφος δικό τους και μας πήγε επάνω στον ναύαρχο, θυμάμαι πήγαμε σε μια αίθουσα και καθόταν εκεί ο κυβερνήτης και μας είπε να πάμε απέναντι στην Τρίπολη. Του λέμε χωρίς την συνοδεία πολεμικών πλοίων εμείς δεν πάμε, γιατί ακούγαμε τότε από τα κυπριακά κανάλια πως η είσοδος του λιμανιού της Τρίπολης είναι ναρκοθετημένη, φοβόμασταν ότι μας περιμένουνε ότι θα μας χτυπήσουν. Αποφάσισε να μας δώσει δυο αντιτορπιλικά, ένα μπροστά ένα πίσω και μας λέει θα σας συνοδευόσουν μέχρι την είσοδο, ένα μίλι από την είσοδο του λιμανιού της Τρίπολης. Μετά του λέμε εμείς, πως θα μπούμε μέσα?
Μας απάντησε ότι τα αντιτορπιλικά δεν μπορούν να μπουν μέσα, σηκωνόμαστε, ξεκινάμε, ήμουν τελευταίος εγώ.
Φτάνουμε απ΄ έξω, μας λέει ο πιλότος να προχωρήσει ο πρώτος. Ποιος θα μπει τώρα πρώτος μέσα? Βουβαμάρα όλοι, (γέλια) αφού λέγαμε πως είναι ναρκοθετημένα εκεί πέρα. Λέω του καπεταν Κυριάκου στο ΣΑΝΤΟΡΙΝΗ, δεν προχωρας? Τι λες ρε μου λέει, παλαβός είσαι που θα μπω εγώ? Μπες εσύ του λέω, εγώ είμαι τελευταίος, ο τελευταίος θα μπω και πρώτος ? Κάποια στιγμή λέω, παιδιά εδώ κάτι πρέπει να γίνει είδα την πιλοτίνα κι έβγαινε από το λιμάνι. Λέω για να βγαίνει η πιλοτίνα από το λιμάνι, θα είναι καθαρό το σημείο. Να μην τα πολυλογώ, κάνω τον σταυρό μου και λέω θα μπω πρώτος. Λέω στον πιλότο έλα να μας πάρεις, έρχεται ο πιλότος- άλλαξα τέσσερα εσώρουχα μέχρι να μπω μέσα από τον φόβο μου (γέλια)-μπαίνω μέσα, μου λένε θα πάρεις εξακόσια άτομα για την Λεμεσό οι άλλοι θα πάνε κάτω. Την ώρα που μπαίνω μέσα λοιπόν, μπαίνουν όλοι μπροστά, γιατί λέει ο πιλότος μέχρι τις τρεις η ώρα μπορείτε να μπείτε. Άρχισαν λοιπόν, κάτσε να μπω ο ένας, κάτσε να μπω ο άλλος. Βάζω τους εξακόσιους και λέω του πιλότου, ήταν γύρω στις μια η ώρα γινόταν το έλα να δεις έξω.
Τράνταζε το καράβι από τους βομβαρδισμούς, χαμός σας λέω και ήταν και Παραμονές Χριστουγέννων. Τους βάζω μέσα λοιπόν, λέω του πιλότου είμαι έτοιμος. Έρχεται ο φουκαράς ο πιλότος δυο η ώρα, φώναζαν οι άλλοι -άντε καλό ταξίδι- να δούμε πως θα ξεμπλέξουμε εμείς, μου λεγανε. Λέω, ας μπαίνατε πρώτοι να ξεμπλέκατε.
Εδώ τελειώνει η κουβέντα μας με τον καπεταν Νίκο, στην όμορφη Αμοργό. Καπετάνιε ευχαριστούμε για όλα όσα μας είπατε, ήταν τιμή μας που μιλήσαμε μαζί σας και χαρήκαμε πολύ που σας γνωρίσαμε. Ευχαριστούμε πολύ για το «ταξίδι στο χτες», να είστε πάντα καλά,γερός και δυνατός!
Ευχαριστώ κι εγώ παιδιά και χάρηκα που σας γνώρισα!
