Πριν χρόνια είχα καταγράψει τις απόψεις του έμπειρου Καπετάνιου του «Μυρτιδιώτισσα» Σπύρου Θηραίου και του Καπετάνιου του «Πορφυρούσσα», του Παύλου Αλιφιέρη. Και οι δύο υπέδειξαν τις αδυναμίες του λιμανιού μας στο Διακόφτι και πρότειναν λύσεις για να βελτιωθούν τα πράγματα. Με τον Καπετάνιο Αντώνη Χανιώτη, από τη Μύκονο, έκανα την τρίτη κουβέντα μου στην επιβλητική γέφυρα του «Aqua Jewel», που τα τελευταία χρόνια συνδέει τα Κύθηρα με Πειραιά, Καστέλι και Γύθειο. Το συμπέρασμα από τις κουβέντες είναι πως το λιμάνι μας έχει σοβαρές αδυναμίες που το καθιστούν μη ασφαλές. Ασφαλές λιμάνι είναι εκείνο που ελλιμενίζει με ασφάλεια ένα πλοίο με οποιαδήποτε καιρό, όταν υπάρχει απαγορευτικό. Το Διακόφτι το πλήττουν ισχυροί άνεμοι, που ενώ δεν δημιουργούν κυματισμό μέσα στο λιμάνι, παρασύρουν τα πλοία σε αβαθή σημεία, με κίνδυνο προσάραξης. Στα άλλα λιμάνια αυτό αποφεύγεται με την άγκυρα, που ο Καπετάνιος τη ρίχνει προς την κατεύθυνση του ανέμου και αφήνοντας το κατάλληλο μήκος καδένας (κλειδιά) ανάλογα με την ένταση του ανέμου, σταθεροποιεί το σκάφος στη σωστή θέση. Ο βυθός στο Δικόφτι δεν είναι αμμώδης ή λασπώδης ώστε να βυθίζεται η άγκυρα και η αλυσίδα και να κρατούν το πλοίο, αλλά πλακώδης και η άγκυρα σέρνεται. «Ακόμα και όλα τα κλειδιά να πέσουν, το πλοίο, δεν συγκρατείται» δήλωσε ο Καπετάνιος Αντώνης Χανιώτης. Κάθε πλοίο όταν δένει κι όταν λύνει βρίσκεται σε ακινησία. Εκείνη τη στιγμή δεν κουμαντάρεται με τις μηχανές και αν δεν το κρατά η άγκυρα, είναι έρμαιο των ριπών του ανέμου. Υπάρχει κίνδυνος να χαθεί ο έλεγχος και κανένας Καπετάνιος δεν θέτει σε κίνδυνο πλοίο και επιβάτες.
Ένα μη ασφαλές λιμάνι απωθεί τους πλοιοκτήτες που αξιολογούν τα λιμάνια της γραμμής, προκειμένου να δρομολογήσουν πλοίο τους. Τα μεγαλύτερα σκάφη, λόγω μεγάλης επιφάνειας, δέχονται εντονότερα τις επιδράσεις των ανέμων. Τα σύγχρονα πλοία σχεδιάζονται ελαφρά και υδροδυναμικά, ώστε με μηχανές μικρότερες και λιγότερο ενεργοβόρες από ότι στο παρελθόν, να πετυχαίνουν μεγαλύτερη ταχύτητα. Το Διακόφτι, δυστυχώς, φέρει ως «προπατορικό αμάρτημα» τον πλακώδη βυθό του, που γνώριζε ακόμα και ο Άγγλος Προβλεπτής Τζων Μάκφεϋλ πριν από 200 χρόνια. Ζήτησα λύσεις από τους Καπετάνιους. Ο Σπύρος Θηραίος μου είπε πριν χρόνια: «Για να βελτιωθεί η κατάσταση πρέπει ο βραχώδης κυματοθραύστης να ενισχυθεί εσωτερικά με μόλο. Έτσι η αποβάθρα θα επεκταθεί και το πλοίο θα πλαγιοδετεί. Η πλώρη θα έχει στήριγμα όχι την ασταθή άγκυρα μα τη δέστρα στην άκρη του νέου μόλου. Δεν θα παρασύρεται από τον ισχυρό δυτικό τοπικό άνεμο, ούτε από τον νότιο. Ο προτεινόμενος νέος μόλος θα επιτρέπει την πλαγιοδέτηση με κάθε καιρό και το πλοίο θα παραμένει με ασφάλεια στο λιμάνι, ακόμα και με “απαγορευτικό”. Επίσης η ενίσχυση του κυματοθραύστη με εσωτερικό μόλο θα τον καταστήσει ανθεκτικότερο, ενώ όπως είναι υφίσταται βλάβες από τον βοριά». Τα λόγια του Καπετάν Σπύρου τα δημοσίευσαν τα «ΚΥΘΗΡΑΪΚΑ» πριν από χρόνια, αλλά κανένας αρμόδιος δεν τα έλαβε υπόψη του. Ο σημερινός Καπετάνιος του «Aqua Jewel», ο Αντώνης Χανιώτης, προχώρησε κι άλλο. Συμφώνησε με τον συνάδελφό του τον Καπεταν – Σπύρο, μα μου έκανε τη χάρη να πάρει χαρτί και μολύβι και να σχεδιάσει τον μόλο που θα λύσει τα προβλήματα. Στην άκρη του βραχώδη κυματοθραύστη πρόσθεσε ένα κάθετο τμήμα, έτσι που σχηματίστηκε ένα Γ. Σχεδίασε, δηλαδή και ένα νέο μέτωπο πρυμνοδέτησης έξω από το λιμάνι, άριστο για τους νότιους ανέμους, όπου το πλοίο δεν θα παρασύρεται. Τόνισε μάλιστα: «Το Διακόφτι έξω από λιμάνι έχει καλό βυθό και όχι πλάκα». Επισυνάπτω το σχέδιο του Καπετάνιου όπως το προσάρμοσα σε δορυφορικό χάρτη, για να γίνει κατανοητό από όλους.
Την προεκλογική περίοδο για τις νέες αυτοδιοικητικές αρχές ελπίζω να συζητηθούν τα μεγάλα προβλήματα του νησιού μας δίχως αλαζονική διάθεση που πηγάζει από ψευδαισθήσεις παντογνωσίας, αλλά με γνώμονα το καθήκον να μην τα κληροδοτήσουμε κι εμείς στα παιδία μας. Σημειώνω τα κατά τη γνώμη σημαντικότερα. 1) Η βελτίωση του λιμανιού, ώστε να γίνει ασφαλές με κάθε καιρό. Έτσι θα προσελκυσθούν τα μελλοντικά πλοία και περισσότεροι τουριστικοί πράκτορες θα προγραμματίζουν αφίξεις, γιατί με τις σημερινές συνθήκες δεν το ρισκάρουν. 2) Η επέκταση του διαδρόμου του Αεροδρομίου για τους γνωστούς λόγους. 3) Η εξασφάλιση ενεργειακής επάρκειας στα Κύθηρα. Το υπάρχον δίκτυο δεν επαρκεί. Τον Ιούλιο ανακοινώθηκε αρμοδίως πως το ΔΕΔΔΗΕ δεν εξασφάλισε επάρκεια ρεύματος εν μέσω τουριστικής αιχμής, με αποτέλεσμα τα αντλιοστάσια να υπολειτουργήσουν και να παρουσιαστούν ελλείψεις νερού. Η διασύνδεση των Κυθήρων με το δίκτυο υψηλής τάσης που έχει φτάσει στην απέναντι Νεάπολη και θα έλυνε το ενεργειακό πρόβλημα, δεν συζητείτε από κανέναν. Τα Κύθηρα παραμένουν το ακρότατο τμήμα του δικτύου μέσης τάσης της Πελοποννήσου και φυσικό είναι να εκδηλώνονται προβλήματα που μελλοντικά θα μεγεθύνονται. Η δημιουργία «Ενεργειακής Κοινότητας» ασφαλώς θα βοηθήσει και θα πρέπει να στηριχτεί, αλλά μόνη της δεν μπορεί να εξασφαλίσει την απαραίτητη σταθερότητα του ηλεκτρικού δικτύου. Δίχως επαρκή και σταθερή ενέργεια ανάπτυξη δεν έρχεται. Μήτε νερό θα έχουμε. 4) Η εξασφάλιση νερού. Πρέπει να συγκρατούμε περισσότερο επιφανειακό (βροχής) και υπόγειο νερό που φεύγει στη θάλασσα και να παράγουμε την ενέργεια που χρειαζόμαστε για τις αφαλατώσεις.
Συνοπτικά η θαλάσσια και αεροπορική συγκοινωνία (οι μεταφορές) η ενέργεια και το νερό είναι τα μεγάλα θέμα και δεν τα έχουμε λύσει. Η ανάγκη σύμπνοιας και χάραξης αποδεκτού και ρεαλιστικού σχεδιασμού (όχι ιδεατού) είναι πασιφανής. Υπάρχουν και άλλα μεγάλα θέματα όπως το οδικό και το αποχετευτικό. Δεν μπορώ να παραλείψω και τον Πολιτισμό. Τα Κύθηρα ως γενέτειρα της Κυθέρειας και Ουράνιας Αφροδίτη, δίδαξαν πολιτισμό. Μετρώ πόσο πίσω μείναμε από τους προγόνους μας. Θεωρώ πως ένα ετήσιο φεστιβάλ με όνομα: «Ουράνια Αφροδίτη» θα μας δραστηριοποιήσει και θα προσφέρει τεράστια οφέλη.
