Ήταν 13 Νοεμβρίου, ένα χρόνο πριν, όταν ο ήλιος της ζωής τού ιδρυτή της Dodekanisos Seaways, Γιώργου Σπανού, βασίλεψε πίσω από τις αγαπημένες βουνοκορφές των νησιών μας.
Όλη του η ζωή ήταν ένας αδιάκοπος αγώνας. Από τα φτωχικά, δύσκολα παιδικά του χρόνια, τότε που «το παιδί με το κασελάκι» μόλις τελείωσε το δημοτικό σχολείο, βγήκε στο «πεζοδρόμιο» για τον αγώνα της επιβίωσης. Το «κασελάκι» και το «πεζοδρόμιο» υπήρξαν η αρχή μιας πολυκύμαντης ζωής, γεμάτης από σκληρή δουλειά, επιθυμίες, στόχους και οράματα, που με πείσμα και πίστη, έκανε πάντοτε πράξη.
Αγωνιστής, πέρασε πολλές δύσκολες στιγμές, πίκρες, απογοητεύσεις και λύπες, μα δεν τον λύγισαν ποτέ. Ευρηματικός δημιουργός, γιατί στη δημιουργία μόνο αναγνώριζε το πραγματικό νόημα της ζωής του ανθρώπου: «Εκείνος που δεν θα δημιουργήσει τίποτε, εκείνος που δεν θα βάλει το δικό του λιθαράκι στο οικοδόμημα του κόσμου, δεν είναι παρά μια χαμένη ψυχή» μας έλεγε πυκνά-συχνά.
Με πίστη και αφοσίωση, ίδρυσε τη ναυτιλιακή εταιρεία – το πιο μεγάλο όραμα των παιδικών του χρόνων, σαν έβλεπε αραιά και που, τα πλοία στο Λακκί της Λέρου. Ήταν η μεγαλύτερη χαρά της ζωής του, να βλέπει τα δικά του πλοία πια, να οργώνουν τις θάλασσες της Δωδεκανήσου και της Σάμου, φέρνοντας όλο και πιο κοντά τα νησιά μεταξύ τους, δίνοντάς τους ζωντάνια, ανάπτυξη και ευημερία.
Δεν αγνόησε ποτέ τη φτώχεια, τα βάσανα και τις δυστυχίες των άλλων, όποτε κι αν χρειάζονταν τη στήριξή του. Έντιμος, άδολος, αυθεντικός λαϊκός άνθρωπος, στοχαστής και «φιλόσοφος του πεζοδρομίου», ο αλησμόνητος Γιώργος Σπανός, άφησε σ΄αυτόν τον τόπο το δικό του στίγμα.
Ένα χρόνο μετά, ο τολμηρός αγωνιστής, ο δημιουργός, μα πάνω απ’ όλα «ο Άνθρωπος» βρίσκεται καθημερινά ανάμεσά μας. Ζει στις ψυχές, στις καρδιές και στον νου μας, φωτεινός φάρος και καθοδηγητής της δικής μας ζωής. Και είναι βέβαιο, από ’κει ψηλά στη γειτονιά του παραδείσου, πως η ψυχή του χαμογελά.
