Για πολλούς ο Λουκάνικος ήταν το σύμβολο μίας γκρίζας εποχής για τη χώρα, που στιγματίστηκε από μνημόνια και δακρυγόνα. Από τα τελευταία, άλλωστε, επιβαρύνθηκε σημαντικά και η υγεία του. Την ίδια στιγμή κορυφαία ειδησεογραφικά δίκτυα, όπως το BBC και το CNN, ασχολήθηκαν μαζί του, ενώ το περιοδικό Time τον ενέταξε στις 100 προσωπικότητας της χρονιάς για το 2011! Εδώ και λίγες ημέρες, η θρυλική μορφή του κοσμεί έναν τοίχο στου Ψυρρή. Ζητήσαμε από τον Δημήτρη Ναϊπλή (N_grams), έναν εκ των δημιουργών, να μας αφηγηθεί τον συμβολισμό της κίνησης. «Παντού επικρατεί το χάος. Μια χώρα καίγεται! Ο Λουκάνικος χωρίς φόβο στέκεται στο ύψος των περιστάσεων και μας κοιτά με βλέμμα απορίας. Θα τολμήσω να πω ότι ίσως στο μυαλό του να υπήρχε και ένα “γιατί;”.»
«Η ιδέα ήταν από κοινού με τους Smart και Alex. Η είδηση για τον θάνατό του, πιστεύω, τράβηξε την προσοχή όλων μας και έφερε στον νου εικόνες για το πόσο ατρόμητος ήταν. Έτσι, σε μια συνάντηση που είχαμε με τα παιδιά συνειδητοποιήσαμε πάνω στην κουβέντα ότι είχαμε την ίδια ιδέα, για τη δημιουργία μίας τοιχογραφίας φόρο τιμής σ’ Αυτόν, τον μεγάλο συναγωνιστή. Μάλιστα, τόσο ο Smart όσο και ο Alex είχαν ήδη αρχίσει τα προσχέδια κι έτσι αποφασίσαμε να συνεργαστούμε και να ενώσουμε τις δυνάμεις μας.
Από τη στιγμή που το συζητήσαμε από κοινού ήταν θέμα χρόνου να ορίσουμε το ραντεβού και να υλοποιήσουμε την ιδέα μας. Τελικά, το κλείσαμε για την Κυριακή το μεσημεράκι και μέχρι το βράδυ ήταν έτοιμο! Το σημείο που επιλέξαμε ήταν ένα παλιό κτήριο της πυροσβεστικής που το έχουν εγκαταλείψει και με τον καιρό έχει μετατραπεί σε ένα είδος δημόσιας έκθεσης, μία ατραξιόν της περιοχής του Ψυρρή.
Κατά κύριο λόγο αυτό ήταν το σχέδιο που θέλαμε εξαρχής να δημιουργήσουμε. Η βασική εικόνα που επικρατούσε ήταν το πρόσωπο του φίλου μας Λουκάνικου, βέβαια στην πορεία, όπως γίνεται συνήθως, μας ήρθαν και άλλες ιδέες, άλλες καρποφόρησαν και άλλες τις ακυρώσαμε», τονίζει ο Δημήτρης.
Τι είναι αυτό, όμως, που απεικονίζει το συγκεκριμένο γκράφιτι; «Παντού επικρατεί το χάος. Μια χώρα καίγεται! Ο Λουκάνικος χωρίς φόβο στέκεται στο ύψος των περιστάσεων και μας κοιτά με βλέμμα απορίας. Θα τολμήσω να πω ότι ίσως στο μυαλό του να υπήρχε και ένα “γιατί;”. Το στέμμα είναι μία προσθήκη τιμητική! Ένα παράσημο ανδρείας!
Για εμάς ο Λουκάνικος πιστεύω ότι συμπυκνώνει όλα τα συναισθήματα που ζήσαμε όλοι όσοι βρεθήκαμε στην πλατεία εκείνες τις μέρες. Είναι ο «Άγνωστος διαδηλωτής», που κατέβηκε να φωνάξει για το δίκιο του! Ήταν η ζωντανή απόδειξη μίας αγνής ψυχής, που ένιωσε ότι δεν κάτι δεν πάει καλά.
Προσωπικά τον ήξερα σαν μία τετράποδη φυσιογνωμία που τριγυρίζει στο κέντρο. Τότε βέβαια τον φώναζαν όλοι Θεόδωρο, αλλά αργότερα στα μνημονιακά γεγονότα άρχισε να παίρνει δημοτικότητα για τον ενεργό του ρόλο. Γενικά πάντα τέτοιος ήταν, δεν αγαπούσε πολύ τους «κυρίους με τα μπλε».
Επειδή ήμουν από την αρχή των εξελίξεων στις πορείες που έγιναν και αργότερα στην κατάληψη της πλατείας, αυτό που με προβλημάτιζε πάντα ήταν πως μπορούσε ο φουκαράς να αντέχει τόσα χημικά. Αυτά φαίνεται πως εν τέλει αποδείχτηκαν και η αιτία του θανάτου του», προσθέτει.
Το περίφημο «μαζί τα φάγαμε» στην κάτω άκρη του γκράφιτι μετατρέπεται σε «τα δακρυγόνα μαζί τα φάγαμε». «Κατά τη διάρκεια της κατάληψης της πλατείας είχαμε οργανώσει κάποιες ομάδες για την συντήρηση της όλης κατάστασης, με σκοπό να αφυπνίσουμε τον λαό και γενικά να βγει μια θετική και ποιοτική αντίδραση απέναντι σε όλο αυτό που συνέβαινε. Κάπως έτσι εντάχθηκα στην “ομάδα καλλιτεχνών”. Τη λεζάντα «τα δακρυγόνα μαζί τα φάγαμε» τη χρησιμοποίησα σε μία αφίσα που σχεδίασα με κεντρικό θέμα ένα σκίτσο με καπνογόνα και αναρτήθηκε στον πάγκο της “ομάδας”.
Ο Λουκάνικος ζει στις μνήμες όλων μας κι αυτό ήταν το λιγότερο που θα μπορούσαμε να κάνουμε».
