Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα τα ίδια μένουν…”
Το πλοίο της φωτογραφίας , το Άρτεμις, από αύριο δένει σε κάποιο ντόκο του Λαυρίου. Αλλά το πλοίο αυτό, δεν ήταν μόνο ένα άψυχο σκαρί, για πολλούς Κυκλαδίτες. Είχε ψυχή , είχε καρδιά , είχε τόλμη, αλλά πολύ περισσότερο είχε “ΑΝΘΡΩΠΙΑ”… Μια ανθρωπιά παρόμοια με αυτή του αγνού, ατόφιου Κυκλαδίτη ,των μικρών βράχων που ζ’υγωνε. Ήταν το πλοίο που σε κάθε καιρό, σε κάθε κατάσταση, έφτανε στο πιο μικρό κυκλαδίτικο λιμάνι ,για να εξυπηρετήσει όλες τις ανάγκες των νησιωτών.
Το πιο αξιόπιστο πλοίο της ενδοεπικοινωνίας, που κανένας καιρός δεν το σταματούσε, καμία θάλασσα δεν το φοβέριζε, με τον καπτα-Στέλιο καπετάνιο γνώστη των Κυκλαδίτικων νερών και ένα πλήρωμα θαλασσ’ολυκων ναυτικών που πάντα χαμογελαστοί , ευγενικοί , φιλόξενοι και πρόθυμοι να σε υπηρετήσουν, αρμένιζαν ακούραστα πάντα και παντού.
Πάντα ήταν εκεί.. Σε κάθε ανάγκη… Στην μεταφορά ασθενών, στην μεταφορά οχημάτων πυρόσβεσης, στην μεταφορά ανεφοδιασμού των νησιών με προϊόντα και υλικά.
Από αύριο μια άλλη πραγματικότητα ξημερώνει για την ενδοεπικοινωνίας στις Κυκλάδες. Ο χρόνος θα δείξει αν θα είναι καλύτερη ή χειρότερη για τους κατοίκους των νησιών. Όμως σίγουρα, το ” Αρτεμάκι” θα παραμείνει για όλους εμάς που ταξιδέψαμε τόσες πολλές φορές με αυτο στην σκέψη μας σαν το “καραβάκι της καρδιάς μας….”
Δεν θέλω να πω αντίο, αλλά εις το Επανιδείν…
Μπάιλας Γιώργος
Ιατρός, Ρευματολόγος
